คดีสองสำนวนนี้ ศาลพิพากษาและพิพากษารวมกัน โดยโจทก์ฟ้องว่า นายทรัพย์จำเลยมีอาวุธปืนแก๊ปไม่มีทะเบียน ๑ กระบอก ลูกปืน ๖ ลูก ดินดำ ๑ ขวด และนายโท่น จำเลยมีปืนแก๊ป ๑ กระบอก ไม่มีทะเบียน กระสุนปืน ๑ เม็ด ดินดำหนัก ๑๓.๕๐ กรัม ไว้ในครอบครอง โดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสอง ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๗,๓๘,๗๒,๗๔ พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ.๒๕๐๑ มาตรา ๓ (สำหรับนายทรัพย์ จำเลยโจทก์อ้างพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๔ มาด้วย) ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๒ กับขอให้ริบของกลาง

จำเลยทั้งสองให้การว่า มีของกลางตามฟ้องไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตจริง ส่วนดินดำของกลางจะเป็นวัตถุระเบิดกฎหมายหรือไม่ จำเลยไม่รับรอง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่า ดินดำมิใช่วัตถุระเบิด เป็นเพียงเครื่องกระสุนปืน คงพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๔,๗,๗๒ พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ.๒๕๐๐ มาตรา ๓ ให้ปรับคนละ ๗๐๐ บาท ลดกึ่งหนึ่ง คงปรับคนละ ๓๕๐ บาท ของกลางริบ

โจทก์อุทธรณ์ว่า ดินดำเป็นวัตถุระเบิด ขอให้ลงโทษฐานมีวัตถุระเบิด

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ (ฉบับที่ ๓) มาตรา ๓ บัญญัติว่าวัตถุระเบิด คือ วัตถุที่สามารถรอส่งกำลังกันอย่างแรงต่อสิ่งห้อมล้อมโดยฉับพลัน เมื่อระเบิดขึ้นโดยมีสิ่งเหมาะมาทำให้เกิดกำลังดันหรือโดยสารสลายตัวของวัตถุระเบิดนั้นทำให้มีแรงทำลายหรือแรงประหาร กับหมายความรวมตลอดถึงเชื่อประทุต่าง ๆ หรือวัตถุอื่นใดอันมีสภาพคล้ายคลึงกัน ซึ่งใช้หรือทำขึ้นเพื่อให้เกิดการระเบิดซึ่งรัฐมนตรีจะได้ประกาศระบุไว้ในราชกิจจานิเบกษา

แต่ดินดำของกลางในคดีนี้คงฟังได้เพียงว่า เป็นวัตถุที่มีสารเคมีผสมอยู่ คือ โปแตสเซียมไนเตรท กำมะถัน และถ่าน ซึ่งเรียกว่าดินดำเท่านั้น ไม่ปรากฎว่ามีอำนาจหรือคุณสมบัติตามที่กฎหมายกำหนดไว้ดังกล่าว

ฉะนั้น ดินดำของกลางจึงมิใช่วัตถุระเบิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน (ฉบับที่ ๓) พ.ศ.๒๕๐๑ มาตรา ๓

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา