ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยมีว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่ บันทึกหลักฐานการฟ้องคดีด้วยวาจาของโจทก์มีใจความว่า เมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2524 เวลากลางวัน ผู้เสียหาายได้นำรถจักรยานยนต์สองล้อ 1 คัน ราคา 2,300 บาท ของผู้เสียหาย ฝากจำเลยไว้และจำเลยครอบครองรถจักรยานสองล้อของผู้เสียหายตลอดมา ตามวันเวลาดังกล่าวหลังจากจำเลยรับฝากและครอบครองรถจักรยานสองล้อของผู้เสียหายไว้แล้ว จำเลยได้เบียดบังเอารถจักรยานสองล้อของผู้เสียหายมาเป็นของจำเลยโดยทุจริต เหตุเกิดที่ตำบลป่ามะลาย อำเภอเมืองพิจิตร จังหวัดพิจิตร ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้วเห็นว่า ฟ้องโจทก์ก็ได้กล่าวถึงการกระทำที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำความผิด ข้อเท็จจริง และรายละเอียดเกี่ยวกับเวลา สถานที่ และอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญา ในศาลแขวง พ.ศ. 2499 มาตรา 19 วรรคสอง และครบองค์ประกอบความผิดฐานยักยอก ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352 แล้ว ฟ้องโจทก์จึงไม่เคลือบคลุม ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 2657/2523 ระหว่าง พนักงานอัยการศาลแขวงพระนครใต้ โจทก์นายบุญน้อย อุ่นบางหลวง จำเลย เมื่อจำเลยให้การรับสารภาพจึงต้องมีความผิดฐานยักยอกตามโจทก์ฟ้อง ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษากลับ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 3352 จำเลยอายุยังไม่เกิน 17 ปี ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 75 แล้ว ให้จำคุก 9 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา อันเป็นเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 2 เดือน ไม่ปรากฏว่าจำเลยได้รับโทษจำคุกมาก่อน ทั้งจำเลยอายุน้อย ทรัพย์ของผู้เสียหายที่จำเลยยักยอกราคาไม่มากนักและผู้เสียหายได้รับทรัพย์คืนแล้ว เห็นสมควรให้โอกาสจำเลยกลับตัว จึงให้รอการลงโทษจำเลยไว้มีกำหนด 1 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56"

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา