ผู้ร้องยื่นคำขอรับชำระหนี้ที่ถูกเพิกถอนการชำระหนี้ตามคำสั่งศาลจากกองทรัพย์สินของลูกหนี้

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เห็นว่า กรณีของผู้ร้องเป็นการที่ศาลมีคำสั่งเพิกถอนการชำระหนี้ตามมาตรา 114 จึงมิใช่กรณีที่ผู้ที่ได้รับความเสียหายที่จะมีสิทธิขอรับชำระหนี้ หนี้เดิมภายในกำหนดเวลา 2 เดือน นับแต่คดีถึงที่สุดตามมาตรา 92 เห็นควรยกคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำขอรับชำระหนี้ตามความเห็นของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์

เจ้าหนี้ผู้ขอรับชำระหนี้อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

เจ้าหนี้ผู้ขอรับชำระหนี้ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483ได้บัญญัติวิธีการขอรับชำระหนี้ในคดีล้มละลายไว้โดยเฉพาะ ซึ่งมาตรา 91บัญญัติให้เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์หรือไม่ก็ตามต้องยื่นคำขอรับชำระหนี้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ ภายในกำหนดเวลาสองเดือนนับแต่วันโฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด ฯลฯ แต่มีบัญญัติไว้เป็นพิเศษในมาตรา 92ให้บุคคลที่ได้รับความเสียหายเฉพาะ 3 กรณี คือเพราะสิ่งของของตนถูกยึดไปตามมาตรา 109(3) หรือเพราะการโอนทรัพย์สินหรือการกระทำใดถูกเพิกถอนตามมาตรา 115 หรือเพราะเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่ยอมรับทรัพย์สินหรือสิทธิตามสัญญาตามมาตรา 122 มีสิทธิขอรับชำระหนี้ สำหรับราคาสิ่งของหรือหนี้เดิมหรือค่าเสียหายได้แล้วแต่กรณี ภายในกำหนดเวลาตามมาตรา 91 แต่ให้นับจากวันที่อาจใช้สิทธิขอรับชำระหนี้ได้ ถ้าข้อโต้เถียงเป็นคดีถึงที่สุด ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อมาตรา 92 บัญญัติให้สิทธิบุคคลที่ได้รับความเสียหายเฉพาะ 3 กรณีดังกล่าวแล้วขอรับชำระหนี้ภายในกำหนดเวลาสองเดือน นับจากวันที่อาจขอรับชำระหนี้หรือนับจากวันคดีถึงที่สุดได้เป็นพิเศษนอกเหนือจากที่บัญญัติไว้ในมาตรา 91 ก็ต้องเป็นไปตามนั้น จะให้หมายความรวมถึงกรณีบุคคลที่ได้รับความเสียหายเพราะการโอนทรัพย์สินหรือการกระทำใด ๆ เกี่ยวกับทรัพย์สินของลูกหนี้ถูกเพิกถอน เพราะเหตุได้กระทำโดยไม่สุจริตและไม่มีค่าตอบแทนตามมาตรา 114 ว่ามีสิทธิขอรับชำระหนี้เดิมนับจากวันคดีถึงที่สุด ตามมาตรา 92 ด้วยอีกกรณีหนึ่ง ย่อมไม่ได้ เนื่องจากพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 ได้บัญญัติถึงวิธีการขอรับชำระหนี้ในคดีล้มละลายไว้โดยเฉพาะดังวินิจฉัยแล้ว เมื่อกรณีของเจ้าหนี้คดีนี้ เป็นเรื่องถูกศาลพิพากษาเพิกถอนการชำระหนี้ระหว่างผู้ชำระบัญชีของบริษัทลูกหนี้กับเจ้าหนี้ เพราะเหตุเจ้าหนี้ได้กระทำโดยไม่สุจริตตามมาตรา 114 เจ้าหนี้จึงไม่มีสิทธิขอรับชำระหนี้ที่ถูกเพิกถอนซึ่งพออนุโลมว่าเป็นส่วนหนึ่งของหนี้เดิมภายในกำหนดเวลาสองเดือน นับจากวันคดีถึงที่สุดตามมาตรา 92 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลายพุทธศักราช 2483 ได้ และคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้ดังกล่าว ก็พ้นกำหนดเวลาสองเดือนนับแต่วันโฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 91 แล้วอีกด้วย เจ้าหนี้จึงหมดสิทธิขอรับชำระหนี้รายนี้แล้ว ศาลล่างทั้งสองพิพากษาให้ยกคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา