ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองใช้เงิน 21,500 บาทแก่โจทก์ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 2 โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยว่าจำเลยที่ 2 ต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์หรือไม่จำเลยที่ 2 อ้างว่าไม่ต้องรับผิด เพราะขณะเกิดเหตุนายแคล้ว บำรุงเวชขับรถยนต์คันที่เอาประกันภัยโดยไม่มีใบอนุญาตขับขี่หรือใบแทนใบอนุญาตขับรถยนต์โดยชอบด้วยกฎหมายเป็นการผิดเงื่อนไขตามกรมธรรม์ประกันภัยหมวดที่ 3 ข้อ 5(ข) เอกสารหมาย ล.2 นั้น ข้อเท็จจริงได้ความตามคำเบิกความของนายแคล้ว บำรุงเวช พยานจำเลยว่า นายแคล้วมีใบอนุญาตขับขี่รถยนต์ของจำเลยที่ 1 อยู่แล้ว แต่ก่อนเกิดเหตุ นายแคล้วถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจยึดใบอนุญาตขับขี่รถยนต์ไปแล้วทำสูญหาย เจ้าหน้าที่ตำรวจออกใบแทนให้ นายอุทัย ไกรศักดิ์ พยานจำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกรถยนต์ของจำเลยที่ 2 ยืนยันว่านายแคล้วคนขับรถยนต์คันเอาประกันภัยมีใบแทนใบอนุญาตขับขี่รถยนต์ ใบแทนติดอยู่ที่หน้ารถยนต์ ใบแทนนี้ระบุชื่อคนขับและอนุญาตให้ขับรถยนต์คันเอาประกันภัยได้ ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า นายแคล้วมีใบแทนใบอนุญาตขับขี่ที่ถูกต้องตามกฎหมายอันสามารถใช้ขับขี่รถยนต์คันเอาประกันภัยได้ ไม่เป็นการผิดเงื่อนไขตามกรมธรรม์ประกันภัยหมวดที่ 3 ข้อ 5(ข) เอกสารหมาย ล.2 ดังจำเลยที่ 2 อ้างนั้น คดีฟังได้ว่า จำเลยที่ 2 ต้องร่วมรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์"

พิพากษาแก้ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา