คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสี่ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 157

ศาลชั้นต้นเห็นว่า ข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำฟ้องเพียงพอที่จะวินิจฉัยได้ จึงให้งดไต่สวนมูลฟ้องแล้ววินิจฉัยว่า คดีโจทก์ไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม 2558

วันที่ 29 กันยายน 2558 โจทก์ยื่นคำร้องว่า คดีมีรายละเอียดและพยานเอกสารที่จะต้องตรวจสอบ อีกทั้งข้อกฎหมายที่จะต้องศึกษาเพิ่มเติม โจทก์จึงไม่อาจยื่นอุทธรณ์ได้ทัน ขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ออกไปอีก 1 เดือน นับแต่วันครบกำหนดอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ข้ออ้างตามคำร้องหาใช่พฤติการณ์พิเศษ คดีนี้ศาลงดสืบพยานและวินิจฉัย จึงไม่มีข้อเท็จจริงอื่นตามคำฟ้องและคดีไม่ยุ่งยาก แต่เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม จึงอนุญาตให้ขยายอุทธรณ์ 7 วัน เป็นภายในวันที่ 7 ตุลาคม 2558

ต่อมาวันที่ 6 ตุลาคม 2558 โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้น ขอให้ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งให้โจทก์ได้รับการขยายระยะเวลาอุทธรณ์ออกไปสักนัดหนึ่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์ของโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตรวจวินิจฉัยว่า ฎีกาของโจทก์ที่ว่า การที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าคำร้องอุทธรณ์คำสั่งเรื่องที่ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายระยะเวลาอุทธรณ์น้อยกว่ากำหนดระยะเวลาที่โจทก์ขอขยาย โจทก์ไม่สามารถอุทธรณ์ได้นั้น ชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ เห็นว่า การยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาแพ่ง มาตรา 23 จะกระทำได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ และศาลจะขยายระยะเวลาให้ตามคำร้องหรือไม่ เป็นดุลยพินิจที่จะพิจารณาเป็นเรื่อง ๆ ไป เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้โจทก์ขยายระยะเวลา แม้จะน้อยกว่าระยะเวลาที่โจทก์ขอ ก็ไม่เป็นเหตุที่โจทก์จะอุทธรณ์ให้ขยายระยะเวลาต่อไปได้อีก หากระยะเวลาที่ศาลอนุญาตให้ขยายนั้นไม่เพียงพอ และมีพฤติการณ์พิเศษ ก็ชอบที่โจทก์จะขอขยายระยะเวลาได้ใหม่ ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา อ.1842/2559

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา