โจทย์ฟ้องว่าจำเลยทำหนังสือสัญญากรมธรรม์ต่ออำเภอจำนองที่ดินตึกโรงเปนเงิน ๔๐๐๐ บาท ต่อมาจำเลยมาสลักหลังทำกันเอง เพิ่มเงินไปอีก ๒๐๐๐ บาท

จำเลยแก้ว่าไม่ได้จำนอง ความจริงจำเลยจะต้องเสียแป๊ะเจี๊ยะค่าต้มกลั่นสุราจึงได้ทำหนังสือสัญญาไว้ให้

ศาลมณฑลร้อยเอ็จฟังว่า จำเลยทำสัญญาจำนองกับโจทย์จริงให้จำเลยใช้เงิน

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าโจทย์จำเลยไม่มีการติดต่อ เพราะโจทย์เบิกความว่าหนังสือสัญญานั้นจะทำกันอย่างไรโจทย์ไม่รู้ นอกจากคุณหญิงรณชัยบุตรีโจทย์บอกว่าจำเลยขอจำนองที่ดิน แลได้ลงชื่อโจทย์ในสัญญาเปนผู้รับจำนอง แลให้ขุนจิรวัฒน์เปนผู้ทำสัญญาแทนโจทย์ ความจริงทรัพย์สมบัติของโจทย์ได้ยกมอบให้คุณหญิงรณชัยไปเด็ดขาดแล้ว การฟ้องนี้คุณหญิงรณชัยเปนผู้จัดการ โจทย์ไม่ได้เสียทรัพย์ให้แก่จำเลยจึงให้ยกฟ้องโจทย์

ศาลฎีกาฟังว่า (๑) คุณหญิงรณชัยเปนตัวแทนโจทย์ ถึงมาทว่าโจทย์จะเบิกความว่าไม่เอาเปนธุระยกทรัพย์ให้คุณหญิงรณชัยเด็ดขาดแล้วไม่เปนข้อสำคัญ เพราะคุณหญิงรณชัยไม่ได้ถือว่าทรัพย์นั้นเปนของคุณหญิงรณชัย อีกประการหนึ่งเมื่อคุณหญิงรณชัยเอาทรัพย์ของโจทย์ไปก็ได้บอกให้โจทย์ทราบ แลในคดีนี้โจทย์ลงชื่อฟ้องแลลงชื่อในใบแต่งทนาย ต้องถือว่าโจทย์ได้ให้สัตยาบัน (๒) จำเลยได้ทำสัญญากับโจทย์แลได้รับเงินไปแล้ว แลขุนจิรวัฒน์ผู้แทนโจทย์ก็ได้เบิกความในข้อนี้ จึงพิพากษายืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา