โจทก์ฟ้องว่า จำเลยหลอกลวงโจทก์ด้วยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จและปกปิดข้อความจริงที่ควรบอกให้แจ้ง ว่าจำเลยมีความสามารถจะต่อทะเบียนรถยนต์ได้ โจทก์จึงมอบเงินค่าธรรมเนียมในการต่อทะเบียนรถยนต์ประจำปีพ.ศ. 2516 และ พ.ศ. 2517 รวม 2 ครั้ง เป็นเงิน 8,200 บาท เพื่อต่อทะเบียนจำเลยนำแผ่นป้ายวงกลมแสดงการต่อทะเบียนรถยนต์มามอบให้โจทก์ โจทก์หลงเชื่อว่าเป็นแผ่นป้ายวงกลมของทางราชการ จึงนำมาติดไว้ที่รถยนต์ และถูกเจ้าพนักงานตำรวจจับในข้อหาปลอมและใช้แผ่นป้ายวงกลมปลอม โจทก์จึงทราบว่าจำเลยไม่สามารถต่อทะเบียนรถยนต์ให้โจทก์ได้ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วสั่งประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341 จำคุก 2 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์ร่วมกระทำผิดด้วย จึงมิใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้อง พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าโจทก์ประสงค์จะได้ป้ายวงกลมแสดงการเสียภาษีปลอมมาติดรถเท่านั้น การทำหรือใช้ป้ายวงกลมแสดงการเสียภาษีปลอมเป็นความผิดต่อกฎหมาย พฤติการณ์ของโจทก์เป็นทำนองมอบเงินให้จำเลยไปจัดทำ ซื้อ หรือหาป้ายวงกลมแสดงการเสียภาษีปลอมมาให้ ถือได้ว่าโจทก์เป็นผู้ใช้ให้จำเลยกระทำผิดด้วย โจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหายโดยชอบ จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยในความผิดฐานฉ้อโกงได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา