โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 264 และ 268

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานใช้เอกสารปลอม ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 268 ให้จำคุก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์มิใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้องเกี่ยวกับเอกสารดังกล่าวพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์เป็นเจ้าของโรงเรียนอุทัยวิทยาจำเลยเป็นผู้เช่าโรงเรียนดังกล่าวจากโจทก์มาดำเนินการ จำเลยเป็นครูใหญ่และผู้จัดการจำเลยไม่ได้เป็นลูกจ้างโจทก์ แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่า คดีมีปัญหาว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายมีอำนาจฟ้องคดีนี้หรือไม่ โจทก์ฎีกาว่า ตามเอกสารหมาย จ.5 กระทรวงศึกษาธิการมีคำสั่งอนุญาตให้ถอนจำเลยออกจากหน้าที่ผู้จัดการตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม 2523 โจทก์เป็นผู้จัดการโรงเรียนต่อมา เมื่อจำเลยนำใบรับรองแพทย์เอกสารหมาย จ.1 อันเป็นเอกสารปลอมมายื่นต่อโจทก์ผู้จัดการโรงเรียน โจทก์จึงเป็นผู้เสียหาย เห็นว่าเอกสารหมาย จ.5 เป็นใบอนุญาตของกระทรวงศึกษาธิการ ออกโดยเลขาธิการคณะกรรมการการศึกษาเอกชน ลงวันที่23 กันยายน 2523 มีข้อความอนุญาตให้ถอนจำเลยออก หน้าที่ผู้จัดการตั้งแต่วันที่14 กรกฎาคม 2523 เอกสารนี้ มีข้อความชัดแจ้งว่าโจทก์ขอให้ถอนจำเลยออกจากหน้าที่ผู้จัดการ เมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2523 แต่กระทรวงศึกษาธิการเพิ่งพิจารณาและมีคำสั่งอนุญาตเมื่อวันที่ 23 กันยายน 2523 ดังนั้น ตราบใดที่กระทรวงศึกษาธิการยังมิได้มีคำสั่งอนุญาตตามขอ ก็ต้องถือว่าจำเลยยังคงทำหน้าที่ผู้จัดการโรงเรียนโดยชอบอยู่โจทก์เองเบิกความรับว่าโจทก์เพิ่งเข้าทำหน้าที่ผู้จัดการเมื่อประมาณเดือนตุลาคม 2523จำเลยยังคงทำหน้าที่ผู้จัดการโรงเรียนอุทัยวิทยา และมีตำแนห่งเป็นครูใหญ่ โดยจำเลยในฐานะครูใหญ่ซึ่งยื่นเอกสารใบรับรองแพทย์เอกสารหมาย จ.1 ประกอบใบลาป่วยต่อผู้จัดการโรงเรียนคือจำเลยเอง โจทก์ซึ่งเป็นเพียงเจ้าของโรงเรียนมิได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการบริหารกิจการของโรงเรียนในขณะนั้นแต่ประการใด แม้ใบรับรองแพทย์เอกสารหมายจ.1 จะเป็นเอกสารปลอมแต่จำเลยมิได้ใช้เอกสารดังกล่าวแสดงต่อโจทก์ โจทก์จึงมิใช่ผู้เสียหายในข้อหาใช้เอกสารปลอม ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 268

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา