โจทก์ฟ้องว่า กู้เงินจำเลยไปแล้วมอบสวนยางให้ทำต่างดอกเบี้ยบัดนี้ขอชำระเงินและคืนสวนยาง จำเลยไม่ยอม จึงขอให้ศาลบังคับ

จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์กู้เงินไปและมอบสวนยางเป็นประกันจริงแต่มีข้อสัญญาว่าเมื่อครบ 6 เดือนแล้ว ถ้าโจทก์ไม่ชำระหนี้โจทก์ ยอมให้สวนยางเป็นของจำเลย บัดนี้ครบ 6 เดือนมานานแล้ว ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์เป็นฝ่ายกล่าวอ้างขึ้นมาว่า ได้กู้เงินจำเลยไปและมอบสวนยางให้จำเลยเป็นประกัน บัดนี้จำเลยไม่ยอมให้โจทก์ไถ่สวนยางคืน แต่ฝ่ายจำเลยต่อสู้ว่า โจทก์ได้สละสิทธิในสวนยางรายนี้ให้แก่จำเลยแล้ว ซึ่งถ้าข้อเท็จจริงได้ความว่าโจทก์ได้สละสิทธิในสวนยางรายนี้ให้แก่จำเลยดังข้อต่อสู้ โจทก์ก็ย่อมหมดสิทธิที่จะมาขอให้ศาลบังคับจำเลยได้ การที่จำเลยจะเป็นคนต่างด้าวหรือไม่ หาทำให้โจทก์กลับมีสิทธิจะไถ่ถอนสวนยางรายนี้ขึ้นมาอีกไม่ และการที่จำเลยจะได้สิทธิในสวนยางรายนี้ตามพระราชบัญญัติที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าวเพียงไรหรือไม่นั้นก็ไม่เกี่ยวกับประเด็นที่จะต้องวินิจฉัยในคดีนี้

สำหรับข้อเท็จจริง คดีมีเหตุผลว่าโจทก์ได้สละสิทธิในสวนยางให้แก่จำเลยดังศาลล่างทั้ง 2 ได้วินิจฉัยไว้โดยละเอียดแล้ว

จึงพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา