คดีนี้พนักงานอัยยการเป็นโจทก์เพื่อประโยชน์ของนางอาคารพานิชยกรรมฟ้องนางทองย้อย ศุภสมุทรซึ่งเป็นมารดานางอาคารเป็นจำเลย ขอให้ศาลสั่งจำเลยออกจากผู้จัดการมฤดกนางหลีและแย่งทรัพย์มฤดกให้แก่นางอาคารฯ โดยนายหลีเป็นบิดาของนางอาคารฯ และสามีจำเลย

ในระหว่างพิจารณา หลวงสุวรรณฯ ยื่นคำร้องว่าผู้ร้องเป็นบุตร์ของนายหลีและจำเลยขอให้ศาลแบ่งมฤดกให้ผู้ร้องด้วย

ศาลแพ่งสั่งว่า ผู้ร้องจะร้องสอดเข้ามาในคดีด้วยตนเองไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลแพ่งฯ มาตรา ๑๕๓๔ จึงให้ยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า มาตรา ๑๕๓๔ เป็นบทห้ามการฟ้องคดี หาได้ห้ามถึงการร้องสอดเข้ารับมฤดกไม่ และเห็นต่อไปว่า มาตรานี้เป็นบทตัดสิทธิและเป็นข้อยกเว้นของสิทธิในการฟ้องคดี จึงควรแปลความโดยเคร่งครัด ผู้ร้องมีสิทธิร้องสอดเข้ามาได้

อัยยการโจทก์ ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่ามาตรา ๑๕๓๔ ว่าด้วยการฟ้องคดีโดยฉะเพาะ และเป็นบทบัญญัติที่ตัดสิทธิจำต้องแปลความโดยเคร่งครัด การที่หลวงสุวรรณ ฯ ร้องสอดเข้ามานี้เป็นการขอรับส่วนแบ่งมฤดก หาใช่เป็นการฟ้องมารดาไม่ คำร้อง สอดนี้จึงไม่ต้องห้ามตามประมวลแพ่ง ฯ มาตรา ๑๕๓๔ ให้ยกฎีกาโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา