โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นบุตรคนเดียวของนางเยื้อน สุวรรณะเจ้ามรดก ซึ่งถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2534 หลังจากเจ้ามรดกถึงแก่กรรม โจทก์ไปติดต่อขอโอนทรัพย์มรดกต่อเจ้าพนักงานที่ดินปรากฎว่าจำเลยซึ่งไม่ใช่ทายาทไปรับโอนมรดกที่ดินรวม 4 แปลงโดยใช้พินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมือง ฉบับลงวันที่ 26 ตุลาคม 2524ซึ่งไม่ใช่พินัยกรรมของเจ้ามรดก และเป็นพินัยกรรมฉบับที่ไม่สมบูรณ์เนื่องจากไม่มีลายมือชื่อของกรมการอำเภอลงลายมือชื่อกำกับในส่วนที่มีการตกเติมข้อความในพินัยกรรม ขอให้เพิกถอนพินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมือง ฉบับลงวันที่ 26 ตุลาคม 2524 ให้การจดทะเบียนโอนมรดกตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.) เลขที่ 7,402, 1023 และ 1892 เป็นโมฆะ และให้ทรัพย์มรดกที่ดินทั้งสี่แปลงกลับคืนสู่สภาพเดิม

จำเลยให้การว่า การตกเติมข้อความในพินัยกรรมได้กระทำโดยถูกต้องตามกฎหมายและเป็นการแก้ไขตกเติมเพียงเล็กน้อย โดยมิได้ทำให้พินัยกรรมขาดความสมบูรณ์ ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ภาค 3พิพากษายืน โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ข้อเท็จจริงฟังได้ตามที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3วินิจฉัยโดยโจทก์มิได้โต้แย้งว่า พินัยกรรมข้อ 1(4) มีการตกเติมคำว่า "ที่ดิน" ลงไปโดยนายนฤชิต พรหมสุทธิ์ กรมการอำเภอไม่ได้ลงชื่อกำกับ โจทก์ฎีกาข้อเดียวว่า พินัยกรรมพิพาทไม่สมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1658 วรรคสอง กฎหมายมาตราดังกล่าวบัญญัติว่า "การขูดลบ ตก เติม หรือการแก้ไขเปลี่ยนแปลงอย่างอื่นซึ่งพินัยกรรมนั้นย่อมไม่สมบูรณ์ เว้นแต่ผู้ทำพินัยกรรมพยาน และกรมการอำเภอจะได้ลงลายมือชื่อกำกับไว้" เห็นว่า ข้อความตามบทบัญญัติดังกล่าวหมายความถึงเฉพาะส่วนการขูดลบ ตก เติมหรือการแก้ไขเปลี่ยนแปลงอย่างอื่นเท่านั้น ไม่ได้หมายความถึงพินัยกรรมทั้งฉบับ เมื่อพินัยกรรมพิพาททำโดยชอบแล้ว แม้การขูดลบ ตก เติมหรือการแก้ไขเปลี่ยนแปลงจะไม่สมบูรณ์ก็ไม่มีผลกระทบถึงพินัยกรรมทั้งฉบับ ข้อความเดิมในพินัยกรรมย่อมสมบูรณ์ใช้บังคับได้ คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 3 ชอบแล้ว"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา