จำเลยทั้งสามขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชำระเงินพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ จำเลยที่ 2ยื่นคำร้องขอให้พิจารณาใหม่ ศาลชั้นต้นสั่งนัดไต่สวน ครั้นถึงวันนัด ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้จึงให้งดไต่สวน และมีคำสั่งว่า ยื่นคำร้องเกิน 15 วัน ให้ยกคำร้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "จำเลยที่ 2 ฎีกาว่า พนักงานเดินหมายปิดคำบังคับเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2525 ซึ่งจะมีผลในวันที่ 9 กรกฎาคม 2525 จำเลยที่ 2 จึงมีสิทธิยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่ภายใน 15 วัน นับจากวันที่ 9 กรกฎาคม 2525 ซึ่งจะครบวันที่ 24 กรกฎาคม 2525 แต่วันที่ 24 กรกฎาคม 2525 เป็นวันเสาร์หยุดราชการ จำเลยที่ 2 จึงมีสิทธิยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่ได้ในวันที่ 26 กรกฎาคม 2525 ได้ตรวจสอบแล้วปรากฏว่าวันที่ 24 กรกฎาคม 2525 ตรงกับวันเสาร์อันเป็นวันหยุดราชการ ดังนั้นจำเลยที่ 2 จึงมีสิทธิยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่ได้ในวันจันทร์ที่ 26 กรกฎาคม 2525 ปัญหานี้เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน ถึงแม้จำเลยที่ 2 จะมิได้กล่าวอ้างในชั้นอุทธรณ์ก็อาจยกขึ้นกล่าวอ้างในชั้นฎีกาได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 วรรคสอง ฎีกาจำเลยที่ 2 ฟังขึ้น"

พิพากษาให้ยกคำพิพากษาของศาลล่างทั้งสอง ให้ศาลชั้นต้นทำการไต่สวนคำขอให้พิจารณาใหม่ของจำเลยที่ 2 แล้วมีคำสั่งใหม่ตามรูปคดีค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสามศาลให้ศาลชั้นต้นรวมสั่งใหม่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา