ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยได้ยินเสียงบุตรชายร้องด่าผู้ร้ายที่ลักกระบือมาตามทางจึงถือขวานลงจากเรือนไปดู พบ ล.ข.น.ยืนขวางทางอยู่ จำเลยจึงบอกให้ไปเสียโดยกล่าวเดี๋ยวจะเกิดเรื่องขึ้น แต่ ข.ไม่ไปและตอบว่า เกิดเปนเกิด ทันใดนั้น ข.กับ ล.โดดเข้าแทงจำเลยคนละทีและออกวิ่งหนีไป จำเลยจึงวิ่งตามเอาขวานฟันถูก ข.กลางหลังตาย

ฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา ๒๔๙ วางเกณฑ์โทษจำคุก ๑๕ ปี แต่จำเลยกระทำไปโดยถูกยั่วโทษะลดโทษกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๕๕ คงให้จำคุก ๗ ปี ๖ เดือน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา