ได้ความว่าที่นาเป็นของจำเลยปรา+ตามสารบบแก้ ทะเบียนหลังโฉนดว่าจำเลยได้ทำสัญญาขายฝากไว้แก่นางมิมารดาโจทก์ต่อมาในเดือนเดียวกันจำเลยได้ทำสัญญาเช่านารายนี้จากโจทก์แล้วจำเลยเข้าทำนาโดยนางมิไม่ขัดขวางประการใด ต่อมาจำเลยไม่ชำระค่าเช่า โจทก์จึงฟ้องอ้างว่ามารดาโจทก์ลงชื่อรับซื้อฝากแทนขอให้จำเลยชำระค่าเช่าที่ค้าง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยได้รับประโยชน์จากสัญญาเช่าพร้อมบูรณ์สมความมุ่งหมายแล้ว ส่วนข้อที่ว่าใครเป็นผู้รับซื้อฝากนั้นไม่ใช่ปัญหาสำคัญในเรื่องการเช่า เพราะเมื่อโจทก์ผู้ให้เช่าสามารถให้จำเลยผู้เช่าได้รับประโยชน์ในการทำนาตามข้อสัญญาก็เป็นการเพียงพอแล้วถึงแม้จะปรากฎว่านางมิมารดาโจทก์เป็นผู้รับซื้อฝากก็ดีในชั้นนี้จำเลยจะมาปฏิเสธไม่ยอมชำระค่าเช่าหาได้ไม่ จึงพิพากษาให้จำเลยใช้เงินค่าเช่าที่ค้างแก่โจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา