โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าห้องแถวโจทก์เพื่อทำการค้า จำเลยให้ผู้อื่นเช่าช่วงบางส่วนโจทก์ได้บอกเลิกการเช่าแล้ว จึงขอให้ขับไล่

จำเลยว่าเช่าเพื่ออยู่อาศัย ไม่ได้มีการเช่าช่วง

ศาลชั้นต้นฟังว่าห้องรายพิพาทเป็นเคหะเรื่องเช่าช่วงโจทก์สืบไม่สม พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์อุทธรณ์ โดยผู้พิพากษาผู้พิจารณาคดีรับรองให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยเช่าเพื่อประกอบการค้าเป็นอาชีพพิพากษากลับให้ขับไล่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าห้องแถวรายพิพาทอยู่หน้าโรงแรมสุขสมบูรณ์ไกลตลาดสดประมาณ 50 เมตร จำเลยจดทะเบียนพาณิชย์ใช้ยี่ห้อ"ตันเม่งเฮง" ทำการค้าน้ำชา, กาแฟและเครื่องดื่มต่าง ๆ แล้วได้เปิดการขายอาหารมีข้าวต้มโจ๊ก ข้าวมันไก่ กับได้รับอนุญาตให้จำหน่ายสุรายาสูบด้วยจำเลยมีลูกจ้างในการค้า 2 คน และยังมีอีกคนหนึ่งทำหน้าที่ขายข้าวต้มโจ๊ก ข้าวมันไก่ โดยแบ่งปันผลกำไรกัน เห็นว่าห้องพิพาทใช้เป็นร้านค้าโดยตรง ไม่ใช่ค้า ขายเล็ก ๆ น้อย ๆ ในครอบครัวเพื่อยังชีพเท่านั้น ห้องพิพาท จึงไม่ใช่เคหะได้รับความคุ้มครองพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา