โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้อาวุธฟันนายเชียนมีบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๖

จำเลยต่อสู้ว่าทำโดยป้องกันตัวแลทรัพย์

ในวันพิจารณาโจทก์แถลงว่าไม่ติดใจสืบพะยาน เพราะวางหมายแก่พะยานไม่ได้ ฝ่ายจำเลยว่าขอสืบพะยาน

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า โจทก์ไม่นำสืบให้ฟังว่าจำเลยทำผิดอันควรมีโทษ จึงพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าแม้จำเลยต่อสู้ว่าทำโดยป้องกันตัวก็คงเป็นหน้าที่โจทก์ต้องนำสืบว่าจำเลยได้ทำการอันควรมีโทษแค่เรื่องนี้โจทก์ไม่สืบ จึงพิพากษายินตามศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในเรื่องจำเลยต่อสู่ว่าทำโดยป้องกันก็เป็นหน้าที่จำเลยนำสืบให้สม เพราะเท่ากับจำเลยรับแล้วว่าจำเลยได้ทำร้ายเจ้าทุกข์จริง จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลล่าง ให้ศาลชั้นต้นสืบพะยานจำเลยแล้วตัดสินใหม่ ส่วนโจทก์แถลงว่าไม่ติดใจสืบ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา