คดีนี้จำเลยอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ให้ขับไล่จำเลยกับบริวารออกจากที่พิพาท และขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถา ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนคำร้อง ครั้นถึงกำหนดนัดปรากฏว่าจำเลยกับทนายไม่มาศาลศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิพากษาว่า "ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนคำร้องของจำเลยที่ขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาครั้งแรกวันที่ 16 สิงหาคม 2527เวลา 13 นาฬิกา แต่จำเลยขอเลื่อนคดีอ้างว่าป่วย ศาลอนุญาตให้เลื่อนไปนัดไต่สวนคำร้องวันที่ 25 กันยายน 2527 เวลา 8.30 นาฬิกาครั้นถึงกำหนดนัดจำเลยกับทนายความไม่มาศษลโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้องให้ศาลทราบ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้องขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาของจำเลย หากจำเลยประสงค์จะอุทธรณ์ต่อไป ให้นำเงินค่าธรรมเนียมทั้งหมดมาเสียภายใน 7 วัน คำสั่งของศาลชั้นต้นดังกล่าวเท่ากับวินิจฉัยในเนื้อหาแห่งคำร้องของจำเลยแล้วว่าจำเลยไม่เป็นคนยากจนที่ไม่สามารถเสียค่าธรรมเนียมศาล จะใช้สิทธิดำเนินคดีอย่างคนอนาถาไม่ได้ เมื่อจำเลยอุทธรณ์และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ย่อมถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 วรรคท้าย ศาลฎีการับวินิจฉัยฎีกาของจำเลยให้ไม่ได้"

พิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาแก่จำเลยค่าทนายความชั้นฎีกาให้เป็นพับ.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา ADMIN