ได้ความว่าที่รายพิพาทเดิมเป็นของโจทก์ จำเลยได้เข้าแผ้วถางปลูกเรือนโรงต้นผลไม้ลงบนที่ของโจทก์นั้นเป็นบางตอน แต่ปี พ.ศ.๒๔๖๘ ส่วนในตอนอื่นคงปล่อยให้รกเป็นป่าทึบอยู่ตามสภาพเดิม จำเลยได้ปกครองที่ตอนที่ได้แผ้วถางมาเป็นเวลาเกิน ๙ ปีแล้วโดยโจทก์ไม่ได้จัดการว่ากล่าวแต่อย่างใด

ศาลฎีกาตัดสินว่า จำเลยได้ครอบครองที่ตอนที่ได้แผ้วถางปลูกสร้างเรือนโรงไว้เกินกว่า ๙ ปี โจทก์จะฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยไม่ได้ ส่วนที่ดินตอนอื่น ๆ นั้น จำเลยมิได้เข้าครอบครองแต่อย่างไร ที่ยังคงเป็นสิทธิแก่โจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา