โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาแสดงว่าที่พิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์ ขอให้ทำลายสัญญาซื้อขายระหว่างจำเลยในส่วนที่ล้ำที่ของโจทก์เสีย กับขอให้เพิกถอนสัญญาประนีประนอมยอมความระหว่างโจทก์จำเลย ในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 148/2496 โดยโจทก์อ้างว่าเดิมโจทก์เคยฟ้องจำเลยเรื่องกรรมสิทธิ์ที่พิพาทแล้วครั้งหนึ่ง ต่อมาจำเลยใช้อุบายให้โจทก์พิมพ์ลายมือให้ไป แล้วจำเลยได้เอาไปทำสัญญายอมความในศาลว่าให้จำเลยที่ 2 เป็นผู้ชี้เขต จำเลยที่ 2 ได้ชี้เขตโดยไม่สุจริต

จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ และจำเลยที่ 2 ว่าได้ชี้เขตโดยสุจริตโจทก์ฟ้องซ้ำ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าสัญญาประนีประนอมยอมความในคดีก่อนได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้ว โจทก์จะฟ้องขอให้เพิกถอนไม่ได้ ที่โจทก์กล่าวในฟ้องว่าโจทก์ถูกหลอกลวงก็ไม่ได้ความว่าถูกหลอกลวงแต่ประการใดสัญญาซื้อขายระหว่างจำเลยด้วยกันนั้นก็เป็นเรื่องผูกพันกันระหว่างจำเลยโจทก์ไม่มีสิทธิที่จะขอให้ทำลาย ศาลฎีกาพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา