คดีได้ความว่าจำเลยได้ทำการขัดขวางและทำร้ายนายทองสารวัตกำนันซึ่งเป็นผู้จับกุมจำเลยในขณะจำเลยมีสุราเถื่อน

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าสารวัตกำนันนั้นมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยกำนันตาม ม.๔๔ แห่งพ.ร.บ.ปกครองท้องที่ ๒๔๕๖ เมื่อใครต่อสู้ขัดขวางก็มีผิดฐานต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานตามมาตรา ๑๒๐

ศาลอุทธรณ์ตัดสันว่าสารวัตกำนันเป็นเจ้าพนักงานตาม ม.๔๔ แห่งพ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ. ๒๔๕๖ จริง กฏหมายไม่ได้กำหนดอำนาจและหน้าที่ไว้เห็นว่าสารวัตกำนันไม่มีอำนาจและหน้าที่เที่ยวจับกุมผู้กระทำผิดโดยพลการ เว้นแต่ความผิดนั้นจะเกิดขึ้นฉะเพาะหน้าซึ่งราษฎรก็จับได้ และวินิจฉัยต่อไปว่าบาดแผลของนายทองเพียงหนังถลอกเล็กน้อยจำเลยควรมีผิดตามมาตรา ๓๓๔(๔)

ศาลฎีกาเห็นว่าสารวัตกำนันเป็นเจ้าพนักงานผู้หนึ่ง ส่วนอำนาจและหน้าที่นั้นมีกำหนดไว้ในมาตรา ๔๔ แล้วว่าเป็นผู้ช่วยกำนันและเป็นผู้รับใช้สรอยกำนันด้วย คำว่า "ผู้ช่วย" ก็คือช่วยในราชการทั้งหลายที่กำนันมีอำนาจและหน้าที่ต้องทำ เว้นแต่หน้าที่ซึ่งกำนันจะต้องทำโดยตนเอง นายทองสารวัตกำนันจับจำเลยขณะมีสุราเถื่อนพอถือได้ว่าจับขณะกระทำผิดซึ่งในฐานเป็นเจ้าพนักงานจและผู้ช่วยกำนันย่อมจับได้จำเลยต่อสู้ก็มีผิดฐานต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานตามมาตรา ๑๒๐

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา