โจทก์ฟ้องขอให้มีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยเด็ดขาด และพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย

จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง ตั๋วสัญญาใช้เงินที่โจทก์นำมาฟ้องไม่มีมูลหนี้และขาดอายุความแล้ว จำเลยมิได้เป็นผู้มีหนี้สินล้นพ้นตัว ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยเด็ดขาด

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาตามฎีกาของโจทก์ประการเดียวว่า ตั๋วสัญญาใช้เงินทั้ง 12 ฉบับ ขาดอายุความหรือไม่ เห็นว่าตั๋วสัญญาใช้เงินทั้ง 12 ฉบับ ตามเอกสารหมาย จ.5 ถึง จ.16 มีกำหนดใช้เงินเมื่อทวงถาม สิทธิเรียกร้องตามตั๋วสัญญาใช้เงินดังกล่าวจึงเริ่มนับตั้งแต่เมื่อเจ้าหนี้ทวงถามเป็นต้นไปข้อเท็จจริงได้ความว่านายเติมศักดิ์ กฤษณามระ ผู้ชำระบัญชีของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์พัฒนาเงินทุน จำกัด ผู้ล้มละลาย ได้มีหนังสือทวงถามให้ชำระหนี้ตามตั๋วสัญญาใช้เงินเมื่อวันที่ 10มกราคม 2527 ซึ่งถือเป็นวันเริ่มต้นถึงกำหนดใช้เงินแล้ว ต่อมาวันที่ 7 สิงหาคม 2529 ศาลชั้นต้นได้พิพากษาให้บริษัทเงินหลักทรัพย์พัฒนาเงินทุน จำกัด ล้มละลาย และเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์พัฒนาเงินทุน จำกัด ผู้ล้มละลาย ได้ยื่นหนังสือแจ้งให้จำเลยชำระหนี้ตามตั๋วสัญญาใช้เงินดังกล่าวเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม 2529 ดังนั้นอายุความตามสิทธิเรียกร้องของผู้ล้มละลายย่อมสะดุดหยุดอยู่ในวันที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีหนังสือแจ้งไปยังจำเลยให้ชำระหนี้ คือวันที่ 28 ตุลาคม 2529ตามนัยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 178 เดิม ซึ่งเมื่อนับย้อนหลังจากวันที่ 28 ตุลาคม 2529 ไปจนถึงวันที่ 10 มกราคม 2527อันเป็นวันเริ่มต้นถึงกำหนดใช้เงินแล้วจึงยังไม่เกินกว่ากำหนดเวลา3 ปี ดังนี้ ตั๋วสัญญาใช้เงินทั้ง 12 ฉบับ จึงยังไม่ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1001 คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษากลับ ให้พิทักษ์ทรัพย์จำเลยเด็ดขาด

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา