ปรากฏว่า จำเลยทั้ง ๒ ในคดีนี้กับลูกหลานอีก ๔ คน เปนผู้รับมฤดกที่ดินเขาน้อยตามส่วนที่ปรากฏในพินัยกรรม ต่อมา จำเลยเท่านั้นไปทำสัญญาที่อำเภอทีดินเขาน้อย ๕๐ ไร่ให้แก่ โจทก์ ๆ ยอมถอนชื่อในโฉนดที่ ๒๒๖๒ ให้แก่จำเลย

ปัญหามีว่าสัญญาที่ จำเลยทำไว้ที่อำเภอจะใช้ได้ฤาไม่

ศาลเดิมตัดสินว่าสัญญาที่ทำนั้นใช้ไม่ได้ เพราะลูกหลานอีก ๔ คนที่ได้รับส่วนแบ่งตามพินัยกรรม์ไม่ได้ลงชื่อใน สัญญาด้วย แลเปนการผิดความประสงค์ของผู้ทำพินัยกรรม์ เพราะในพินัยกรรม์โจทก์ไม่มีส่วนได้ด้วย

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าสัญญาใช้ได้ตามกฎหมายแลไม่ตัดสิทธิ์ของผู้ที่มีชื่อตามพินัยกรรม์ แลผู้รับทรัพย์ตามพินัยกรรม์มีอำนาจมาทำสัญญาแล่งกันใหม่ได้ จึงตัดสินให้ จำเลยแบ่งที่นาเขาน้อยให้ โจทก์ ๕๐ ไม่ แลให้โจทก์ถอนชื่อออกจากโฉนดที่ ๒๒๖๒ ให้ จำเลย

ฎีกาตัดสินยืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา