โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของสลากกินแบ่งรัฐบาล เลขที่ 097792 ส่วนที่ 1 แต่ได้ถูกคนร้ายลักไป ปรากฏว่าสลากกินแบ่งนี้ถูกรางวัลที่ 4 เป็นเงิน 2,500 บาท ต่อมาคนร้ายได้นำสลากกินแบ่งนี้ไปขายให้จำเลย ขอให้บังคับจำเลยคืนและสั่งห้ามมิให้จำเลยนำสลากไปขอรับเงินรางวัล

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์เป็นเจ้าของสลากกินแบ่งครึ่งใบจริงจำเลยเป็นพ่อค้าจำหน่ายสลากกินแบ่ง ได้ซื้อสลากจากใครคนหนึ่งซึ่งเอาสลากมาขึ้นเงิน ผู้นั้นจะเป็นพ่อค้าขายของชนิดนั้นหรือไม่ จำเลยสืบไม่ได้ และจำเลยจะอ้างเหตุว่าซื้อสลากพิพาทโดยสุจริตในท้องตลาดไม่ได้ เพราะจำเลยมิได้ยกขึ้นต่อสู้ไว้ พิพากษาให้จำเลยคืนสลากกินแบ่งรายพิพาทให้โจทก์ ห้ามมิให้จำเลยนำสลากพิพาทไปขอรับรางวัลจากเจ้าหน้าที่

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า เดิมสลากกินแบ่งพิพาทเป็นของโจทก์และได้หายไป มีผู้ได้สลากฉบับนี้ไปโดยมิชอบ และนำไปขายให้จำเลย แม้จำเลยจะรับซื้อไว้โดยเปิดเผย เสียค่าตอบแทนโดยสุจริตและโดยไม่ทราบว่าเป็นสลากกินแบ่งที่หายมาก็ตาม จำเลยก็ไม่ได้กรรมสิทธิในสลากพิพาท เพราะผู้ขายสลากให้จำเลยมิใช่เจ้าของสลากอันแท้จริง ไม่มีอำนาจจะเอาสลากนั้นมาขายให้จำเลย เพราะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1336 ผู้เป็นเจ้าของทรัพย์เท่านั้นเป็นผู้มีสิทธิจำหน่ายทรัพย์สินของเขา และจำเลยจะอ้างว่าได้กรรมสิทธิ์ตามมาตรา 1303 วรรค 1 ก็ไม่ได้ เพราะวรรค 2 ของ มาตรานี้ก็ระบุอยู่ว่ามิให้ใช้บังคับในเรื่องทรัพย์สินหายหรือได้มาโดยการกระทำผิด

เห็นว่า คำว่าท้องตลาดตามมาตรา 1332 หมายถึง "ที่ชุมนุมแห่งการค้า" ที่ได้เป็นที่ชุมนุมการค้าหรือไม่ ย่อมแล้วแต่ข้อเท็จจริงเป็นเรื่อง ๆ ไป คดีนี้ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังต้องกันมาว่าบริเวณที่จำเลยตั้งร้านจำหน่ายสลากกินแบ่ง มิใช่ที่ชุมนุมการค้าซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริง จำเลยจึงฎีกาข้อนี้มิได้ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 248 ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน ให้ยกฎีกาจำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา