โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสั่งไล่โจทก์ออกจจากงานโดยกล่าวว่าโจทก์เรียกร้องเอาเงินจากคนงานที่ประสงค์จะปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งที่สูงขึ้น เป็นการกระทำผิดวินัยประพฤติชั่วอย่างร้ายแรง ตามระเบียบว่าด้วยลูกจ้างของกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2516 ข้อ 21.7 ซึ่งไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง โจทก์มิได้กระทำผิดตามข้อกล่าวหา จำเลยไม่ทำการพิจารณาเรื่องนี้ให้รอบคอบ ปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ โจทก์ได้รับความเสียหายแก่สิทธิของโจทก์ ในการที่จะได้ทำงานต่อไปเป็นการละเมิดต่อโจทก์ โจทก์ยื่นอุทธรณ์ขอความเป็นธรรมก็ไม่ได้ผล จึงขอให้บังคับจำเลยเพิกถอนคำสั่งดังกล่าว

จำเลยให้การว่า จำเลยมีคำสั่งไล่โจทก์ออกจากงานโดยชอบด้วยระเบียบว่าด้วยลูกจ้างของกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2516 เพราะโจทก์ทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงการออกคำสั่งดังกล่าวเป็นเรื่องอยู่ในอำนาจหน้าที่ของฝ่ายบริหาร โจทก์ไม่มีอำนจฟ้องให้เพิกถอนคำสั่ง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วเห็นว่า จำเลยเป็นทบวงการเมืองมีฐานะเป็นราชการบริหารส่วนท้องถิ่นนครหลวงดังที่บัญญัติไว้ตามมาตรา 6 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2518 ระเบียบว่าด้วยลูกจ้างของกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2516 เป็นระเบียบที่ออกโดยอาศัยอำนาจตามกฎหมาย ที่โจทก์เข้าทำงานเป็นลูกจ้างของจำเลยก็โดยอาศัยระเบียบดังกล่าว หาใช่เนื่องมาจากนิติกรรม หรือสัญญาจ้างทางกฎหมายแพ่งโดยตรงไม่ การที่จำเลยเห็นว่าโจทก์กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงและสั่งให้โจทก์ออกจากงานก็โดยอาศัยอำนาจตามระเบียบจึงเป็นการใช้ดุลพินิจสั่งการตามอำนาจของจำเลยซึ่งเป็นข้าราชการฝ่ายบริหารโดยแท้ โจทก์จะขอให้ศาลวินิจฉัยชี้ขาดเพิกถอนคำสั่งของจำเลยอันเป็นการก้าวก่ายดุลพินิจตามอำนาจของจำเลยไม่ได้ ที่โจทก์ฎีกาว่าจำเลยกลั่นแกล้งโจทก์และปฏิบัตินอกเหนืออำนาจ แต่โจทก์ก็มิได้ฟ้องเรียกค่าสินไหมทดแทน จึงไม่มีประโยชน์ที่จะวินิจฉัยว่าจำเลยกระทำละเมิดต่อโจทก์หรือไม่ ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา