ได้ความว่าจำเลยมีน้ำสุราซึ่งทำขึ้นโดยผิดพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน แลจำเลยจำหน่ายน้ำสุรานั้นให้แก่ ส. แล อ. ผู้ซึ่งนายตรวจสุราให้ไปหลอกลวงซื้อ

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดเพียงฐานมีสุราเถื่อนตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นในเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ ม.๔ ให้ปรับ ๒๐ บาทลดฐานปราณีลงกึ่งหนึ่งคงปรับ ๑๐ บาทเท่านั้น ส่วนข้อขายน้ำสุราจำเลยไม่ควรมีผิด

ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่าจำเลยมีผิดฐาน+ยำสุราตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ ม.๔ ให้ปรับ ๓๒๐ บาท ลดฐานปราณีลงกึ่งหนึงคงปรับ ๑๖๐ บาท

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่ว่าคนซื้อสุราเป็นคนที่เจ้าพนักงานใช้ให้ได้ซื้อเพื่อจะได้ทราบว่ามีผู้ลอบจำหน่ายน้ำสุราจริงหรือไม่จะยังเป็นความผิดตามกฎหมายหรือไม่นั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย แลถึงแม้เจ้าพนักงานหลวงซื้อก็ต้องถือว่าจำเลยมีผิดฐานจำหน่ายสุรานั่นเอง จึงตัดสินยืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา