ส. ฟ้องว่า ช.ได้ทำสัญญากู้เงินโจทย์ไปโดยสินจ้างที่ ส.ได้โอนที่นาให้ แต่สัญญาโอนกับสัญญากู้ได้คนละปี ช.ปฏิเสธว่ามิได้ทำสัญญากู้เงิน ส. ส่วนที่นา ส.โอนให้ช. โดยสเน่หา

ศาลจังหวัดฟังคำ ส.โจทย์ปากเดียวสั่งงดพยาน วินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า สัญญานี้ ช.มิได้รับเงินไป ส.กล่าวว่า ช.ทำสัญญาให้เพื่อทดแทนการที่ ส.ยกนาให้ ช.ดังนี้เปนการที่แล้วมาแล้ว สัญญานี้จึงเปนสัญญาที่มีสินจ้างซึ่งแล้วมาแล้วใช้ไม่ได้ตามกฎหมาย ให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษพิพากษายืน

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามข้อโจทย์หาแลจำเลยให้การดังนี้ ประเด็นมีว่าจำเลยได้ทำสัญญากู้เงินโจทย์จริงฤาไม่ ประเด็นข้อนี้ศาลล่างยังหาได้สืบไม่ กลับยกข้อกฎหมายขึ้นวินิจฉัยว่าเปนสัญญาที่ไม่มีสินจ้างอันชอบด้วยกฎหมายโดยฟังคำ ส.ปากเดียว ข้อเท็จจริงได้ความเพียงเท่านั้น ยังไม่เพียงพอที่จะชี้ขาดได้ว่า สัญญานี้ชอบหรือมิชอบด้วยกฎหมาย ศาลล่างก้าวล่วงวินิจฉัยเช่นนี้มิชอบ ให้ศาลเดิมเรียกต้นสัญญากู้ให้จำเลยดู แล้วสืบพยานต่อไปตามประเด็นแลตัดสินใหม่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา