ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ได้ความว่าคดีนี้โจทก์ได้แจ้งความต่อพนักงานสอบสวนตามเอกสารหมาย จ.7 ใจความว่า จำเลยสั่งจ่ายเช็คตามฟ้องรวม 3 ฉบับนำมาแลกเงินสดจากโจทก์ไปจำนวน 22,000 บาท โจทก์มอบเงินและรับเช็คไว้ ต่อมาเมื่อถึงกำหนดสั่งจ่ายตามเช็คและเบิกเงินจากธนาคาร ปรากฏว่าธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินโดยอ้างว่า "บัญชีปิดแล้ว"ทั้งสามฉบับ ผู้แจ้งไม่ได้รับเงินตามเช็คจึงมาแจ้งให้พนักงานตำรวจทราบไว้เป็นหลักฐาน เห็นว่าข้อความที่โจทก์แจ้งดังกล่าว โจทก์มีเจตนาเพียงมาแจ้งให้พนักงานสอบสวนรับทราบไว้เป็นหลักฐานว่า จำเลยออกเช็คชำระหนี้ แต่เรียกเก็บเงินตามเช็คไม่ได้เพราะบัญชีปิดแล้วเท่านั้น ขณะแจ้งโจทก์ผู้แจ้งไม่มีเจตนาให้พนักงานสอบสวนทำการสอบสวนดำเนินคดีกับจำเลยต่อไปประการใด การแจ้งของโจทก์เช่นว่านั้นไม่มีข้อความหรือพฤติการณ์ที่แสดงให้เห็นว่า โจทก์ได้แจ้งโดยมีเจตนาจะให้จำเลยผู้กระทำผิดได้รับโทษตามความในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 2(7) การแจ้งของโจทก์ดังกล่าวถือไม่ได้ว่าเป็นคำร้องทุกข์"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา