เรื่องนี้เดิมศาลได้พิพากษาถึงที่สุดให้นายกิมเซ้งในฐานะเป็นผู้รับมฤดกนายฮกบิดาใช้เงินแก่โจทก์ ส่วนนางอิมซึ่งเดิมเป็นผู้จัดการมฤดกนั้น โจทก์ได้ถอนฟ้องเพราะถูกศาลพิพากษาให้ล้มละลาย นายกิมเซ้งไม่ใช้เงินโจทก์จึง ขออายัตเงินกองมฤดกของนายฮกซึ่งมีอยู่ที่กองหมาย ผู้ร้อง ๆ คัดค้านว่าผู้ร้องเป็นผู้จัดการมฤดก เงินจำนวนที่โจทก์ขออายัตินายกิมเซ้งไม่มีส่วนได้รับ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า คำ พิพากษาในคดีเดิมบังคับให้จำเลยในฐานะเป็นผู้รับมฤดกใช้หนี้โจทก์ ไม่ได้ให้จำเลยรับผิดเป็นส่วนตัว เงินที่โจทก์ขออายัติเป็นมฤดกของนายฮกโจทก์สิทธิเอาชำระหนี้ได้ตามคำพิพากษาให้ยกคำร้องของผู้ร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกาว่า ตามประมวลแพ่ง ฯ ม. ๑๗๓๗ โจทก์ ต้องฟ้องผู้จัดการมฤดกด้วย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อนางอิมผู้จัดการมฤดกถูกถอนไปเพราะเหตุล้มละลายก็ต้องถือว่ากองมฤดกไม่มีผู้จัดการ โจทก์จะฟ้องผู้รับมฤดกคนใดเป็นจำเลยก็ได้ตาม มาตรา ๑๗๓๗ ผู้ร้องพึ่งได้รับตั้งเป็นผู้จัดการมฤดกภายหลังที่ศาลพิพากษาคดีแล้ว ฎีกาผู้ร้องฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา