โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.๒๔๙๗ มาตรา ๓

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปรากฏตามคำฟ้องโจทก์บรรยายแต่เพียงว่าจำเลยออกเช็คพิพาทลงวันที่ ๑๒ - ๖ - ๒๔ เมื่อเช็คถึงกำหนดสั่งจ่ายโจทก์นำเช็คไปขึ้นเงินและธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงิน ข้อเท็จจริงตามที่โจทก์บรรยายมาดังกล่าวเห็นว่าไม่อาจชี้ชัดหรือคาดคะเนได้ว่า วันที่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินคือวันที่ ๑๒ - ๖ - ๒๔ ตามที่โจทก์ฎีกา เพราะโจทก์อาจนำเช็คไปขึ้นเงินหลังจากวันดังกล่าวก็ได้ ฉะนั้นจะถือหรืออนุมานเอาว่าวันที่ ๑๒ - ๖ -๒๔ เป็นวันที่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินย่อมไม่ได้ ฟ้องโจทก์จึงไม่ปรากฏวันที่อ้างว่าจำเลยกระทำผิด จึงเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘(๕) ดังนั้น การที่โจทก์มาขอแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องภายหลังจึงไม่อาจกระทำได้ เพราะการแก้ไขหรือเพิ่มเติมฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๖๔ นั้น จะต้องเป็นเรื่องขอแก้ไขหรือเพิ่มเติมฟ้องที่สมบูรณ์อยู่แล้ว หากมีข้อที่โจทก์จะขอแก้หรือเพิ่มเติมอีก ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ฟ้องเดิมไม่สมบูรณ์ แต่โจทก์มาขอแก้เพื่อให้สมบูรณ์ขึ้น อันเป็นการกระทำให้จำเลยเสียเปรียบ ดังนี้หาได้ไม่

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา