คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค ระหว่างการพิจารณาผู้ประกันยื่นคำร้องขอให้ปล่อยจำเลยชั่วคราวศาลชั้นต้นอนุญาตตีราคาประกัน 60,000 บาท และผู้ประกันได้ทำสัญญาประกันไว้ เมื่อศาลชั้นต้นนัดสืบพยานโจทก์ในวันที่11 มิถุนายน 2528 จำเลยไม่มาศาล ผู้ประกันยื่นคำร้องขอเลื่อนคดี อ้างว่าจำเลยป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ศาลชั้นต้นอนุญาตครั้นถึงวันนัดสืบพยานโจทก์นัดต่อมาวันที่ 4 กรกฎาคม2528 จำเลยไม่มาศาล ทนายจำเลยยื่นคำร้องขอเลื่อนคดีอีกอ้างว่าจำเลยป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่โจทก์และโจทก์ร่วมแถลงคัดค้านว่าจำเลยได้หลบหนีไปแล้ว เพราะถูกศาลออกหมายจับในคดีอื่น ศาลชั้นต้นไม่เชื่อว่าจำเลยป่วยจริงและฟังตามคำแถลงของโจทก์และโจทก์ร่วมแล้วมีคำสั่งไม่อนุญาตให้เลื่อนคดี และถือว่าผู้ประกันผิดสัญญาประกัน ให้ปรับผู้ประกันหมายจับจำเลย และให้จำหน่ายคดีชั่วคราว ได้มีการชำระค่าปรับแล้ว

ต่อมาวันที่ 17 เมษายน 2529 จำเลยถูกจับ ศาลชั้นต้นยกคดีขึ้นพิจารณาต่อไป และระหว่างการพิจารณาผู้ประกันยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่าที่ศาลชั้นต้นสั่งปรับผู้ประกันนั้นไม่ชอบ เพราะไม่ได้ให้โอกาสผู้ประกันมีเวลานำตัวจำเลยส่งศาล และจำเลยอ้างว่าป่วยมีใบรับรองแพทย์มาแสดง หากศาลไม่เชื่อก็ชอบที่จะเผชิญสืบ ขอให้ยกเลิกคำสั่งปรับผู้ประกันและคืนหลักประกัน

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้อง

ผู้ประกันอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ประกันฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำสั่งของศาลชั้นต้นที่สั่งปรับผู้ประกันเมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม 2528 นั้น ผู้ประกันมิได้อุทธรณ์คำสั่งดังกล่าว คำสั่งดังกล่าวจึงถึงที่สุด ไม่มีกรณีจะต้องรื้อฟื้นไต่สวนคำสั่งของศาลชั้นต้นดังกล่าวนั้นอีกคำสั่งของศาลชั้นต้นเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2529 ที่ปฏิเสธไม่ยอมเพิกถอนคำสั่งปรับผู้ประกันและคืนหลักประกันโดยให้ยกคำร้องและศาลอุทธรณ์พิพากษายืนนั้นจึงชอบแล้ว

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา