โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกอีก 2 คนหลอกลวงผู้เสียหายด้วยการนำเอาหนังสือรับรองการทำประโยชน์ที่จำเลยกับพวกทำปลอมขึ้นมาแสดงเพื่อขอกู้เงินโดยนายนิพนธ์ ทองอ่อน เป็นผู้กู้ นายสมใจ เก่งล้วนหวัด เป็นผู้ค้ำประกัน ผู้เสียหายหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารที่แท้จริงยอมให้กู้เงินไป ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 264, 266, 268, 341, 83 ให้จำเลยคืนหรือใช้เงินแก่ผู้เสียหายและขอให้นับโทษจำเลยต่อจากโทษตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 1205/2526 ของศาลชั้นต้น

จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่าเป็นบุคคลคนเดียวกับจำเลยในคดีดังกล่าวตามฟ้อง

ผู้เสียหายถอนคำร้องทุกข์ความผิดฐานฉ้อโกง ศาลอนุญาต

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 268, 83 จำคุก 2 ปี ยกคำขอให้คืนหรือใช้ราคาทรัพย์และให้นับโทษต่อตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า แม้จำเลยจะมิได้ร่วมไปบ้านผู้เสียหายกับนายนิพนธ์และนายสมใจในวันทำสัญญากู้ก็ตามแต่ทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยได้ร่วมมือกับนายนิพนธ์และนายสมใจมาตั้งแต่ต้นในลักษณะแบ่งหน้าที่กันทำ โดยในวันเกิดเหตุจำเลยพานายนิพนธ์และนายสมใจไปพบนางวิภาดาเพื่อให้พาบุคคลทั้งสองไปหาผู้เสียหายส่วนจำเลยรออยู่ที่บริษัทไทยประสิทธิ์ประกันภัย ฯ เพื่อคอยรับเงินส่วนแบ่งจากนายนิพนธ์พฤติการณ์ดังกล่าวฟังได้ว่าจำเลยเป็นตัวการในการใช้เอกสารคือใบรับรองการทำประโยชน์ปลอมด้วย ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา