สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยขนย้ายบริวารและทรัพย์สินออกจากตึกแถวดังกล่าวและส่งมอบตึกแถวพิพาทให้โจทก์ในสภาพเรียบร้อยให้จำเลยชำระค่าเสียหายเดือนละ 400 บาท นับแต่เดือนตุลาคม 2531 จนกว่าจำเลยจะออกจากตึกแถวพิพาท คดีอยู่ในระหว่างการบังคับคดี

ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องเป็นบุตรของนายอดุลย์ อดุลยชาติกับจำเลย ผู้ร้องอยู่ในตึกแถวพิพาทในฐานะบริวารของนายอดุลย์อดุลยชาติ แต่ไม่ใช่บริวารจำเลย เมื่อนายอดุลย์ถึงแก่ความตายผู้ร้องอยู่ในฐานะเจ้าของตึกแถวพิพาท ภายหลังจากที่ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาในคดีนี้แล้ว จำเลยได้ย้ายออกไปจากตึกแถวพิพาทคำพิพากษาศาลชั้นต้นไม่มีผลถึงผู้ร้อง ขอให้ศาลงดการบังคับคดีและไต่สวนคำร้องของผู้ร้อง

ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของผู้ร้องมีว่า ผู้ร้องได้แสดงอำนาจพิเศษที่สามารถทำให้อยู่ในตึกพิพาทต่อไปได้หรือไม่ ข้อนี้ตามคำร้องผู้ร้องยอมรับว่าผู้ร้องเป็นบุตรของจำเลยและนายอดุลย์ผู้เช่า ผู้ร้องและจำเลยเป็นบริวารของนายอดุลย์ผู้เช่า นายอดุลย์ถึงแก่กรรมไปแล้ว ข้อที่ผู้ร้องอ้างอำนาจพิเศษเพื่อจะอยู่ในตึกแถวพิพาทมีแต่เพียงว่าตามสำเนาทะเบียนบ้าน มีชื่อผู้ร้องเป็นเจ้าบ้าน ผู้ร้องจึงไม่เป็นบริวารของจำเลย เห็นว่า คำว่า "เจ้าบ้าน" ในทะเบียนบ้านนั้นมิได้หมายความว่า ผู้ร้องเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในบ้านนั้น และมิได้หมายความว่าผู้ร้องมีสิทธิในการเช่าฐานะเจ้าบ้านในทะเบียนบ้านมีไว้เพื่อประโยชน์ในการทะเบียนราษฎร์เท่านั้นหาได้ก่อให้เกิดสิทธิดังกล่าวแก่ผู้ร้องไม่ ข้ออ้างของผู้ร้องดังกล่าวยังฟังไม่ได้ว่าผู้ร้องมีอำนาจพิเศษที่จะอาศัยอยู่ในบ้านพิพาทต่อไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142(1),296 จัตวา (3) ประกอบกับผู้ร้องเป็นบุตรของจำเลยและอาศัยอยู่ในบ้านพิพาทกับจำเลยตลอดมา จึงฟังได้ว่าผู้ร้องเป็นบริวารของจำเลยด้วย คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ชอบแล้ว ฎีกาของผู้ร้องฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ