โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว มีคำสั่งประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ลงโทษจำคุก 3เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยสั่งจ่ายเช็คพิพาทลงวันที่ 20มกราคม 2527 จำนวนเงิน 33,900 บาท ในวันดังกล่าวจำเลยไม่มีเงินในบัญชีพอที่จ่ายตามเช็คพิพาท แต่จำเลยได้ทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีไว้กับธนาคารตามเช็คและธนาคารตามเช็คเคยให้จำเลยเบิกเงินเกินวงเงินในสัญญาดังกล่าวถึง 229,000 บาทเศษก็มี เช้าวันที่เช็คพิพาทถึงกำหนดจำเลยโทรศัพท์ติดต่อผู้จัดการธนาคารตามเช็คขอให้จ่ายเงินตามเช็คพิพาทซึ่งเป็นจำนวนพอที่ผู้จัดการจะอนุมัติให้จ่ายให้และผู้จัดการได้ตกลงยินยอมจะจ่ายเงินตามเช็คพิพาทให้ถ้ามีการนำมาเรียกเก็บเงินในวันดังกล่าว โจทก์นำเช็คพิพาทไปเรียกเก็บเงินในวันที่ 30 มกราคม2527 ธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงิน แล้ววินิจฉัยว่า จากข้อเท็จจริงดังกล่าวถือได้ว่าในวันที่ 20 มกราคม 2527 จำเลยมีเงินในบัญชีพอจ่ายตามเช็คพิพาทได้ ถ้าหากโจทก์นำเช็คพิพาทไปเรียกเก็บเงินในวันดังกล่าวก็จะได้รับเงินตามเช็ค แต่โจทก์หาได้นำเช็คพิพาทไปเรียกเก็บเงินในวันที่สั่งจ่ายตามเช็คไม่ กลับนำไปเรียกเก็บเงินในวันที่ 30 มกราคม 2527 หลังวันที่สั่งจ่ายเงินตามเช็คพิพาท ธนาคารตามเช็คจึงปฏิเสธการจ่ายเงิน จะฟังว่าจำเลยออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คนั้น หรือออกเช็คโดยในขณะที่ออกไม่มีเงินอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ให้เงินได้ หรือออกเช็คให้ใช้เงินมีจำนวนสูงกว่าจำนวนเงินที่มีอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้ในขณะออกเช็คนั้น อันจะเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ย่อมไม่ได้จำเลยจึงไม่มีความผิดตามฟ้อง เทียบตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1875/2527

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา