โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกระทำผิดฐานออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คหลายกรรม ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วย ความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค มาตรา 3 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งให้ประทับฟ้อง ให้โจทก์นำส่งหมายเรียกแก่จำเลยภายใน 7 วัน หากส่งไม่ได้ให้มาแถลงภายใน 7 วัน นับแต่วันส่งไม่ได้ มิฉะนั้นจะถือว่าโจทก์ทิ้งฟ้อง เจ้าหน้าที่ศาลรายงานว่า ผู้แทนโจทก์ได้นำเจ้าหน้าที่ศาลไปส่งหมายเรียกแก่จำเลยแต่ไม่พบจำเลย ต่อมาโจทก์ยื่นคำขอให้จำหน่ายคดีชั่วคราวและออกหมายจับจำเลย ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นกรณีทิ้งฟ้อง ให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ฎีกาว่าโจทก์หรือผู้แทนโจทก์มิได้นำพนักงานศาลไปส่งหมายเรียกแก่จำเลยและเพิ่งทราบผลการส่งหมายเรียกในวันที่ 10 ธันวาคม 2522 โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีชั่วคราวในวันที่ 12 เดือนเดียวกันหลังจากทราบผลการส่งหมายเพียง 2 วัน จึงถือไม่ได้ว่าโจทก์ทิ้งฟ้อง พิเคราะห์แล้วเห็นว่าตามคำร้องขอให้จำหน่ายคดีชั่วคราวของโจทก์ลงวันที่ 12 ธันวาคม 2522 นั้นโจทก์กล่าวไว้ในคำร้องชัดเจนว่า "คดีนี้โจทก์ได้นำเจ้าพนักงานเดินหมายของศาลไปส่งหมายเรียกให้จำเลยให้การแก้คดีและนำสืบพยานโจทก์ให้แก่จำเลยแล้วแต่ปรากฏว่าส่งไม่ได้ โดยคนในบ้านจำเลยอ้างว่าจำเลยย้ายไปแล้ว ฯลฯ" ดังนั้นโจทก์จะมากล่าวอ้างภายหลังว่าโจทก์หรือผู้แทนโจทก์มิได้นำเจ้าหน้าที่ศาลไปส่งหมายเรียกแก่จำเลยย่อมฟังไม่ได้ อย่างไรก็ตามแม้ถึงหากโจทก์หรือผู้แทนโจทก์จะมิได้นำเจ้าหน้าที่ศาลไปส่งหมายเรียกแก่จำเลยดังที่โจทก์อ้างก็ดี กรณีก็เป็นเรื่องที่โจทก์มิได้นำส่งหมายเรียกแก่จำเลยภายใน 7 วัน ตามคำสั่งศาล ถือได้ว่าโจทก์เพิกเฉยไม่ดำเนินคดีภายในเวลาตามที่ศาลเห็นสมควรกำหนดไว้เพื่อการนั้น อันเป็นการทิ้งฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 174(2) ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำสั่งศาลชั้นต้นให้จำหน่ายคดีนั้นชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา