โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงนางแป้งร่ำหรือเล็ก 1 ทีถูกที่บริเวณหน้าอกโดยมีเจตนาฆ่า นางแป้งร่ำถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับเป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วฟังข้อเท็จจริงว่า ที่เกิดเหตุมืด ผู้ตายใช้มีดแทงทำร้ายจำเลยก่อน จำเลยจึงใช้มีดแทงผู้ตายไปบ้าง ในระยะเวลาฉุกละหุกไม่มีเวลาเลือกที่แทง และแทงไปเพียงครั้งเดียวซึ่งเป็นการแทงโดยไม่อาจทราบได้ว่าจะถูกตรงที่ใด จำเลยรักผู้ตายซึ่งเป็นภรรยามาก ไม่เคยดุด่าทำร้ายผู้ตายมาก่อน เมื่อแทงผู้ตายแล้วมิได้หลบหนีได้พยายามนำผู้ตายไปส่งโรงพยาบาลเพราะเข้าใจว่าผู้ตายยังไม่ตายถือไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตาย แต่เป็นการทำร้ายผู้ตายจนเป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตาย อันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 แม้โจทก์จะมิได้ขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดดังกล่าว ศาลก็ลงโทษจำเลยตามข้อเท็จจริงที่ได้ความได้จำเลยเอาใจชวนผู้ตายซึ่งเมาสุรามากให้รับประทานอาหาร ผู้ตายไม่รับประทานกลับเหยียบจานข้าวและตะเกียงจนดับแล้วเดินข้ามสำรับกับข้าวไปนอนจำเลยตามไปง้อผู้ตายก็ใช้มีดแทงจำเลยก่อน จำเลยแย่งมีดได้จึงใช้มีดแทงผู้ตาย ถือได้ว่าจำเลยบันดาลโทสะโดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 72

พิพากษาแก้ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290ประกอบด้วยมาตรา 72

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา