คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2084 - 2085/2523
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 168, 175 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 145 พระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ.2483 ม. 94 (1)
หนี้เงินที่เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์นำมาขอรับชำระหนี้เป็นหนี้ตามคำพิพากษาซึ่งตามมาตรา 145 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ให้ถือว่าผูกพันคู่ความนับตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษา หนี้เงินตามคำพิพากษาจึงเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษาหาได้เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่จำเลยรับคำบังคับไม่
หนี้เงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งนั้น เป็นสิทธิเรียกร้องอันตั้งหลักฐานขึ้นโดยคำพิพากษา ซึ่งตามมาตรา 168 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บัญญัติให้มีกำหนดอายุความ 10 ปี
โจทก์ได้ฟ้องจำเลยให้เป็นบุคคลล้มละลายโดยอาศัยมูลหนี้จำนวนเงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งภายในกำหนดอายุความ 10 ปีเมื่อโจทก์ฟ้องคดียังศาลแล้วอายุความย่อมสะดุดหยุดอยู่ตามนัยมาตรา 175 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์คำขอรับชำระหนี้ของโจทก์ยื่นในระหว่างอายุความสะดุดหยุดอยู่จึงไม่เป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา94(1)
คดีนี้เป็นสาขาคดีชั้นขอรับชำระหนี้ คุณหญิงอัมพร ทิพมณเฑียร เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์ยื่นคำขอรับชำระหนี้ ซึ่งเป็นหนี้ตามคำพิพากษาเป็นเงิน 641,856 บาทต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ จำเลยที่ 1 และที่ 2 ซึ่งเป็นลูกหนี้โต้แย้งคำขอรับชำระหนี้รายนี้ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนแล้วรายงานต่อศาลว่า เห็นควรให้คุณหญิงอัมพร เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้จำนวนเต็มตามขอ
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้คุณหญิงอัมพร เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ตามที่ขอมา
จำเลยที่ 1 และที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าในปัญหาที่ว่า จำเลยที่ 1 ยังไม่ได้รับคำบังคับ หนี้เงินจึงยังไม่ได้เกิดขึ้น เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์จึงขอรับชำระหนี้ไม่ได้นั้นเห็นว่าหนี้เงินดังกล่าวเป็นหนี้ตามคำพิพากษาในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 874/2524 ซึ่งตามมาตรา 145แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ให้ถือว่าผูกพันคู่ความนับตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษา หนี้เงินตามคำพิพากษาดังกล่าวจึงเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษา หาได้เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่จำเลยรับคำบังคับไม่ ทั้งข้อเท็จจริงก็ได้ความว่าศาลได้ส่งคำบังคับให้จำเลยที่ 1 ทราบโดยวิธีปิดหมายแล้ว จำเลยที่ 1 จะอ้างว่าจำเลยที่ 1 ไม่ได้รับคำบังคับหาได้ไม่ เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์จึงขอรับชำระหนี้ดังกล่าวได้
ส่วนในปัญหาที่ว่า เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์ขอรับชำระหนี้เลยระยะเวลาการบังคับคดี 10 ปีนับจากวันศาลมีคำพิพากษา คำขอรับชำระหนี้จึงเป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา 94(1) นั้น เห็นว่า กรณีเรื่องนี้หาใช่โจทก์ร้องขอบังคับคดีตามคำพิพากษาในคดีแพ่งไม่ จึงนำระยะเวลาการบังคับคดี10 ปีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 271 มาปรับแก่กรณีหาได้ไม่ หนี้เงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 874/2504 นั้น เป็นสิทธิเรียกร้องอันตั้งหลักฐานขึ้นโดยคำพิพากษา ซึ่งตามมาตรา 168 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บัญญัติให้มีกำหนดอายุความ 10 ปี ปรากฏว่าโจทก์ได้ฟ้องจำเลยทั้งสองให้เป็นบุคคลล้มละลายโดยอาศัยมูลหนี้จำนวนเงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งดังกล่าวภายในอายุความ 10 ปี เมื่อโจทก์ฟ้องคดีดังกล่าวยังศาลแล้วอายุความย่อมสะดุดหยุดอยู่ตามนัยมาตรา 175 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ คำขอรับชำระหนี้ของโจทก์ยื่นในระหว่าอายุความสะดุดหยุดอยู่จึงไม่เป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลายมาตรา 94(1)
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - คุณหญิงอัมพร ทิพมณเทียร โจทก์ - ผู้ขอรับชำระหนี้ โจทก์ - คุณหญิงอัมพร ทิพมณเทียร จำเลย - นางสาวบรรเจิด วัฒนเสวี กับพวก
ชื่อองค์คณะ สุทิน เลิศวิรุฬห์ ศิริ จีระมะกร พยนต์ ยาวะประภาษ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
