ห. ทำสัญญากู้เงินโจทย์ไปฉบับหนึ่งเปนจำนวนเงิน ๑๐๐๐ บาท อ. ได้ทำสัญญากู้เงินโจทย์อีกฉบับหนึ่ง ๕๐๐ บาท ห.แล ด. ได้ทำสัญญากู้เงินร่วมกันจากโจทย์อีกฉบับหนึ่ง ๑๐๐๐ บาท โจทย์ฟ้อง ด. ห. รวมเปนสำนวนเดียวกัน ศาลล่างตัดสินให้จำเลยแยกกันใช้เงินตามที่มีชื่อในสัญญากู้

ฎีกาตัดสินว่า ความรับผิดชอบของ ห. ด. ย่อมต่างกัน คือ ห.รับผิดชอบตามสัญญาฉบับที่ ๑ แต่ผู้เดียว แลรับผิดชอบรวมกับ ด.ในสัญญาฉบับที๓ ส่วน ด.รับผิดชอบตามสัญญาฉบับที่ ๒ แต่ผู้เดียว แลรับผิดชอบรวมกับ ห. ในสัญญาฉบับที่ ๓ ความรับผิดชอบของ ห. ด. ในสัญญาฉบับที่ ๑-๒ ต่างกัน คงรับผิดชอบรวมกันแต่ในสัญญาฉบับที่ ๓ โจทย์จึงควรฟ้องเปน ๒ สำนวน คือ ฟ้อง ห. ตามสัญญาฉบับที่ ๑ แลให้รับผิดชอบรวมกับ ด. ตามสัญญาฉบับที่ ๓ สำนวนหนึ่ง แลฟ้อง ด.ตามสัญญาฉบับที่ ๒ แลให้รับผิดชอบรวมกับ ห. ตามสัญญาฉบับที่ ๓ อีกสำนวนหนึ่ง แต่ศาลล่างรับพิจารณาพิพากษาเลยมาแล้ว จึงเพียงแต่ให้ศาลล่างเรียกค่าธรรมเนียมเพิ่มเติมตามนัยที่กล่าวข้างบนนี้แล้ว จึงให้จำเลยรับผิดชอบตามคำบังคับของศาลนั้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา