โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2535 เวลากลางวันจำเลยกับพวกที่หลบหนีเล่นการพนันบิลเลียด อันเป็นการพนันตามบัญชี ข.อันดับที่ 23 ท้ายพระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 พนันเอาทรัพย์สินกัน โดยจำเลยเป็นผู้จัดให้มีการเล่นและร่วมเล่นด้วยเหตุเกิดที่แขวงดอกไม้ เขตประเวศ กรุงเทพมหานคร เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมด้วยโต๊ะบิลเลียดขนาด 4 x 8 ฟุต จำนวน 1 ตัวไม้คิวจำนวน 3 อัน ไม้เร๊ต 1 อัน เงินสด 10 บาท เป็นของกลางขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 มาตรา 4, 5, 6,10, 12, 15 ริบของกลางและจ่ายเงินรางวัลสินบนนำจับ

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติ การพนัน พ.ศ. 2478 มาตรา 4, 5, 6, 10, 12, 15จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 78 คงปรับจำเลยฐานเป็นผู้จัดให้มีการเล่น 700 บาท และฐานผู้ร่วมเล่น 400 บาท รวมปรับ 1,100 บาท ไม่ชำระค่าปรับให้กักขังแทนริบของกลางเฉพาะเงินสด 10 บาท ของกลางอื่นนอกนั้นไม่ริบ กับให้จำเลยจ่ายสินบนนำจับกึ่งหนึ่งของค่าปรับ

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบของกลางอื่นที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่ริบ

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา โดยอธิบดีกรมอัยการรับรองให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามพระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478มาตรา 10 วรรคสอง บัญญัติว่า เครื่องมือที่ใช้ในการเล่นนั้นให้ศาลมีอำนาจริบได้ตามกฎหมายลักษณะอาญา และตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 33(1) ให้ศาลมีอำนาจสั่งริบทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้ใช้ในการกระทำผิด ซึ่งหมายความว่าอยู่ในดุลพินิจของศาลจะริบหรือไม่เมื่อได้พิเคราะห์ถึงของกลางไม่ใช่มีไว้เฉพาะการเล่นการพนันโดยตรงแต่อาจจะนำไปใช้ในทางอื่นได้ เช่นการกีฬา ยังไม่สมควรริบ

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา