โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288,371, 91 ที่แก้ไขแล้ว
จำเลยให้การว่า กระทำโดยบันดาลโทสะ ไม่มีเจตนาฆ่า
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 ประกอบมาตรา 72, 371, 91 ลงโทษฐานฆ่าผู้อื่นโดยบันดาลโทสะจำคุก 3 ปี ฐานพาอาวุธปรับ 100 บาท ไม่ชำระค่าปรับจัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30
โจทก์จำเลยต่างอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 จำคุก 15 ปี ลดโทษหนึ่งในสามตามมาตรา 78 คงจำคุก 10 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยขึ้นรถติดตามผู้ตายกับนายจวนหรือดอนไป เมื่อถึงที่เกิดเหตุได้ใช้มีดที่พกติดตัวแทงผู้ตายทันทีโดยไม่ปรากฏว่าผู้ตายมีอาวุธหรือแสดงอาการต่อสู้หรือกล่าวถ้อยคำหยาบคายต่อจำเลยก่อนนั้นแล้ววินิจฉัยว่าผู้ตายถูกแทงที่ใต้ลิ้นปี่ ค่อนมาด้านซ้ายลักษณะบาดแผลเป็นรูปสามเหลี่ยมฐานโค้ง ด้านสามเหลี่ยมยาว2.5 เซนติเมตร ด้านฐานโค้งยาว 1.5 เซนติเมตร ลึกเข้าช่องท้องผ่านเข้าตับตัดเส้นเลือดใหญ่ ความลึกของแผลจากผิวหนังถึงส่วนบนของตับ 17 เซนติเมตร แสดงว่าลักษณะของมีดที่ใช้แทงผู้ตายเป็นมีดขนาดใหญ่ ทั้งตั้งใจแทงโดยแรง แม้เป็นการแทงเพียงครั้งเดียว แต่ตำแหน่งบาดแผลคือที่ช่องท้องนั้นเป็นที่เห็นได้ว่า จำเลยเลือกแทงส่วนที่เป็นอวัยวะสำคัญและผู้ตายถึงแก่ความตายในคืนเกิดเหตุนั้นเอง เช่นนี้ถือได้ว่าจำเลยมีเจตนาฆ่า
ส่วนปัญหาว่า การกระทำของจำเลยเป็นการบันดาลโทสะหรือไม่ข้อเท็จจริงได้ความว่านายจวนหรือดอนสามีจำเลยได้ออกไปจากบ้านตั้งแต่ก่อนเกิดเหตุ 3 วัน จำเลยสงสัยผู้ตายกับนายจวนหรือดอนติดต่อกันทางชู้สาว วันเกิดเหตุจำเลยเห็นผู้ตายเดินคล้องแขนนายจวนหรือดอนไปขึ้นรถแท็กซี่โดยมีนายนิคมร่วมไปด้วย จำเลยขึ้นรถแท็กซี่อีกคันหนึ่งตามไปด้วยความโกรธ ก่อนที่จำเลยจะขึ้นรถตามไป ปรากฏว่าผู้ตายและนายจวนหรือดอนไม่ได้พบกับจำเลย ดังนี้ การที่ผู้ตาย นายจวนหรือดอนและนายนิคมขึ้นรถไปด้วยกันจึงไม่มีลักษณะกระทำการเย้ยหยันสบประมาทไม่ยำเกรงจำเลยผู้เป็นภรรยาแต่อย่างใด เมื่อจำเลยสมัครใจแต่แรกที่จะทำร้ายผู้ตาย กรณีจึงไม่มีเหตุที่จำเลยจะอ้างได้ว่า จำเลยทำร้ายผู้ตายเนื่องจากถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม ไม่เป็นการกระทำโดยบันดาลโทสะตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 72
พิพากษายืน.
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
