ฉ.ได้ อ.เปนภรรยาเกิดบุตรด้วยกัน ภายหลัง ฉ.ร้างกับ อ.ได้ ๑๑-๑๒ ปี อ.ได้สามีใหม่ ส่วน ฉ.ก็ไปได้ภรรยาใหม่ เมื่อ อ. เลิกจากสามีใหม่แล้วได้อยู่กับ ม.ผู้เปนบุตรต่อมา จน อ.ตาย เมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๔ ฉ.ฟ้องเรียกทรัพย์จากม. อ้างว่า เปนมรฎกของ อ. เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๔๖๕ ปรากฎว่าทรัพย์ที่ ฉ.กล่าวหานี้เปนทรัพย์ของอ.ผู้ตาย ไม่ใช่สินเดิมแลสินสมรส

ฎีกาตัดสินว่า ฉ.ฟ้องเรียกมรฎกของ อ.เกินปีเช่นนี้ คดีของ ฉ.ขาดอายุความ ประการหนึ่ง อีกประการหนึ่ง ฉ.กับ อ.ได้ทิ้งร้างกันหลายสิบปี จน อ.ไปมีสามีใหม่ถึง ๒ คน แล้ว ฉ.ก็มิได้ว่ากล่าวประการใด แลมิได้กลับคืนดีกัน ย่อมขาดจากสามีภรรยากันนานแล้ว ฉ.ไม่มีอำนาจฟ้องเรียกมรฎกของ อ.ได้ ให้ยกฟ้องฉ.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา