โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองร่วมกันจุดไฟเผากิ่งไม้ ใบไม้และหญ้าแห้งในสวนของจำเลยทั้งสองจนน่าจะเป็นอันตรายแก่สวนยางพาราของผู้อื่น และโดยปราศจากความระมัดระวังไม่ทำทางป้องกันไฟมิได้เตรียมอุปกรณ์การดับเพลิงและคนช่วยดับเพลิงไว้ให้พร้อม เป็นเหตุให้ไฟลุกลามเข้าไปไหม้สวนยางพาราของนางจรรญา เพชรรัตน์ กับพวก เสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83, 220 และ 225

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 220, 225 และ 83 ให้ลงโทษตามมาตรา 220ซึ่งเป็นบทหนักจำคุกคนละ 2 ปี

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า การที่จำเลยทั้งสองจุดไฟเผาไม้ในที่ดินของจำเลยทั้งสองซึ่งมีเนื้อที่ถึงประมาณ20 ไร่ จนน่าจะเป็นอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่น กับมิได้เตรียมป้องกันมิให้เพลิงไหม้ลุกลามไปไหม้สวนยางพาราข้างเคียงของผู้เสียหายทั้งสาม เพียงใช้ไม้ตีไฟให้ดับเท่านั้นไม่เป็นการระมัดระวังอย่างเพียงพอ เมื่อดับไฟไม่ได้และไฟได้ลุกลามไปไหม้สวนยางพาราของผู้เสียหาหยทั้งสาม การกระทำของจำเลยทั้งสามจึงเป็นความผิดดังที่โจทก์ฟ้อง ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น

ที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยทั้งสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา220 อันเป็นบทหนัก โดยไม่ระบุว่าเป็นความผิดวรรคใดนั้นไม่ถูกต้องเพราะมาตรา 220 กำหนดการกระทำความผิดไว้ถึงสองวรรคศาลฎีกาจึงเห็นควรแก้ไขเสียให้ถูกต้อง

พิพากษากลับว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 220 วรรคแรก และ 225 ประกอบด้วยมาตรา 83 ให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามมาตรา 220 วรรคแรก ซึ่งเป็นบทหนักจำคุกคนละ 2 ปี.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา