ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องครอบครองบ้านของนายพิชัยซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินของวัดเทพนารีด้วยความสงบเปิดเผยและด้วยเจตนาเป็นเจ้าของตลอดมาเป็นเวลาประมาณ 15 ปี ขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าบ้านดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้อง

ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งให้ยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่ผู้ร้องฎีกาว่าบ้านตามคำร้องของผู้ร้อง เป็นทรัพย์ติดกับที่ดินย่อมเป็นอสังหาริมทรัพย์ตามความหมายแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 100 เมื่อผู้ร้องได้ครอบครองโดยความสงบเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของต้องตามหลักเกณฑ์ของกฎหมาย ผู้ร้องก็ชอบที่จะขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าบ้านดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องได้นั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องกับคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ว่า การที่ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งแสดงว่าบ้านดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องโดยการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382 นี้ ไม่มีกฎหมายสนับสนุนให้ผู้ร้องมาขอให้ศาลสั่งได้ กรณีมิใช่เป็นเรื่องที่จะต้องใช้สิทธิทางศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา