คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินตามสัญญากู้และสัญญาค้ำประกันแก่โจทก์ จำเลยทั้งสองไม่ชำระ โจทก์จึงขอให้บังคับคดีและนำยึดรถยนต์ยี่ห้อบี.เอ็ม.ดับบลิว. หมายเลขทะเบียน 2ฉ-2528กรุงเทพมหานคร โดยอ้างว่าเป็นของจำเลยที่ 1 เพื่อบังคับชำระหนี้

ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า รถยนต์คันที่โจทก์นำยึด จำเลยที่ 1ได้มาด้วยเงินที่ได้จากการทุจริตจากธนาคารผู้ร้อง สาขาป่าโมกจังหวัดอ่างทอง จึงไม่เป็นกรรมสิทธิ์ของจำเลยที่ 1 แต่เป็นของผู้ร้อง ขอให้ปล่อยทรัพย์ที่ยึด

โจทก์และจำเลยที่ 1 ให้การและคัดค้าน มีใจความอย่างเดียวกันว่ารถยนต์คันที่โจทก์นำยึดเป็นของจำเลยที่ 1 ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า รถยนต์พิพาทเป็นของจำเลยที่ 1 มิใช่ของผู้ร้อง ผู้ร้องไม่มีสิทธิร้องขอให้ถอนการยึดพิพากษายกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยแต่เพียงว่าผู้ร้องมีสิทธิร้องขอให้ปล่อยรถยนต์พิพาทหรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า แม้ข้อเท็จจริงจะฟังได้ว่าจำเลยที่ 1 ซื้อรถยนต์พิพาทด้วยเงินที่ลักไปจากผู้ร้องดังที่ผู้ร้องกล่าวอ้างและฎีกา แต่ก็จะถือว่ารถยนต์พิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องหาได้ไม่ เพราะรถยนต์พิพาทไม่ใช่ทรัพย์ของผู้ร้องที่จำเลยที่ 1 ลักเอาไปเมื่อผู้ร้องไม่ได้เป็นเจ้าของรถยนต์พิพาท ผู้ร้องจึงไม่ถูกโต้แย้งสิทธิและไม่มีอำนาจร้องขอให้ปล่อยรถยนต์พิพาทที่โจทก์นำยึด

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา