ข้อเท็จจริงปรากฎว่า ก่อนจำเลยเคยเปนคนสูบฝิ่น แต่ได้เลิกสูบมาประมาณ ๒ ปี แล้ว ต่อมาจับไม้กล้องคันฝิ่น ๑ อันแต่ไม่มีหัวกล้องกับตะเกียง ๑ ดวงไม่มีฝาครอบ ถ้วยตะไล ๒ ถ้วย ขวดเปล่า ๑ ขวดที่เรือนจำเลยกับเหล็กแยงกล้องฝิ่น ๑ อันได้จากใต้ถุนเรือนปัญหาจึงมีว่าจำเลยจะมีผิดตาม พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.๒๔๖๔ ม.๔๗ (ก) ซึ่งห้ามไม่ให้คนมีกล้องสูบ ฝิ่นฤาไม่

ฎีกาวินิจฉัยกลับศาลอุทธรณ์ว่า เฉภาะวัดถุเท่าที่จับมานี้จะใช้สูบฝิ่นยังไม่ได้ เพราะขาดหัวกล้องฝิ่น ซึ่งจะเรียกว่ามีกล้องสูบฝิ่นดังที่บัญญัติไว้ยังไม่ได้ ตามนัยฎีกาที่ ๑๖/๒๔๖๙ ให้ปล่อยจำเลยไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา