โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 เป็นบุตรของจำเลยที่ 2 ที่ 3 จำเลยทั้งสามหลอกลวงโจทก์ว่าจำเลยที่ 1 รับราชการตำรวจ ไม่เคยมีภริยามาก่อน มาสู่ขอโจทก์จากบิดาโจทก์ไปเป็นภริยาของจำเลยที่ 1 บิดาโจทก์เชื่อจึงตกลงให้โจทก์สมรสกับจำเลยที่ 1 โดยได้จดทะเบียนกันตามกฎหมาย ต่อมาโจทก์ทราบว่าก่อนมาสู่ขอโจทก์ จำเลยที่ 1 ได้นางแต๋วเป็นภริยาอยู่แล้ว มีบุตรกันหนึ่งคนจดทะเบียนสมรสกันที่จังหวัดสุรินทร์ และจำเลยที่ 1 มิได้รับราชการเป็นตำรวจเป็นการฉ้อฉลโจทก์ ทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนการสมรสระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1 และให้จำเลยร่วมกันใช้ค่าเสียหายให้โจทก์

จำเลยทั้งสามให้การว่า โจทก์รู้อยู่แล้วว่าจำเลยที่ 1 เคยได้นางแต๋วเป็นภริยา มีบุตรด้วยกันหนึ่งคน และทราบว่าจำเลยที่ 1 มีอาชีพเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย หลังจากจำเลยที่ 1 จดทะเบียนสมรสกับโจทก์แล้ว จำเลยที่ 1 ได้จดทะเบียนสมรสกับนางแต๋ว เพื่อให้บุตรที่เกิดมาเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยที่ 1 ไม่เคยเลี้ยงดูนางแต๋วอย่างภริยา โจทก์ไม่เสียหาย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้โจทก์และจำเลยที่ 1 หย่าขาดจากกันและจำเลยที่ 1 ใช้ค่าทดแทน 40,000 บาทแก่โจทก์

จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ก่อนจำเลยที่ 1 จดทะเบียนสมรสกับโจทก์ จำเลยที่ 1ได้เสียกับนางแต๋วจนเกิดบุตรด้วยกันหนึ่งคน หลังจากจดทะเบียนกับโจทก์ได้2 วัน จำเลยที่ 1 กลับไปจดทะเบียนกับนางแต๋วซ้อนขึ้นอีก โดยอ้างว่าเพื่อให้เด็กที่เกิดมาเป็นบุตรโดยชอบกฎหมายของจำเลยที่ 1 นอกจากนั้นก่อนแต่งงานกับโจทก์นางแต๋วเคยอยู่กินกับจำเลยที่ 1 ที่บ้านจำเลยทั้งสาม หลังแต่งงานกับโจทก์แล้วยังเคยนำลูกมาหาจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 1 ยังส่งเสียให้เงินไปใช้จ่ายดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยที่ 1 อุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องหญิงอื่นฉันสามีภรรยาซึ่งเป็นเหตุให้โจทก์ฟ้องหย่าได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1516(1) และวินิจฉัยเรื่องค่าทดแทนโดยกำหนดต่ำลงมาเป็น 20,000 บาท

พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 1 ใช้ค่าทดแทนแก่โจทก์ 20,000 บาทนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา