โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผลิตโดยการเพาะปลูกและมีไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายกัญชาอันเป็นยาเสพติดให้โทษประเภท 5 จำนวน 80กิโลกรัม โดยไม่ได้รับอนุญาตขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 7 (5), 8, 26, 75, 76, 102 และริบของกลาง

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 7 (5), 8, 26, 76 ลงโทษจำคุก 1 ปีจำเลยรับในชั้นสอบสวนลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 8 เดือนของกลางริบ

โจทก์และจำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิพากษาว่า 'คดีนี้ศาลล่างทั้งสองยกฟ้องโจทก์ในข้อหาผลิต (ปลูก) กัญชา คงมีปัญหาในชั้นนี้เพียงว่า จำเลยมีกัญชาไว้ในความครอบครองเพื่อจำหน่ายหรือไม่ เห็นว่าต้นกัญชาเป็นพรรณไม้ประเภทไม้ล้มลุก เมื่อจำเลยมิได้เป็นผู้ปลูกแต่ผู้อื่นเป็นผู้ปลูก และการปลูกต้นกัญชาดังกล่าว โจทก์นำสืบไม่ได้ว่าจำเลยได้รู้เห็นเป็นใจด้วยอย่างใดในการปลูก ตามคำเบิกความของร้อยตำรวจตรีอมร จิตดำริห์ พยานโจทก์ก็ได้ความเพียงว่า จำเลยบอกพยานว่านายโหยคนงานเฝ้าสวนของจำเลยเป็นผู้ปลูกไว้ ในชั้นสอบสวนจำเลยได้ให้การว่า เมื่อจำเลยเข้าไปในสวนยางของจำเลยพบต้นกัญชางอกอยู่ในบริเวณขนำและตามบริเวณร่องยางพาราจำเลยได้บอกนายโหยผู้ปลูกให้ถอนต้นกัญชาที่ปลูกไว้ เพราะเป็นของผิด ปรากฏตามคำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยตามเอกสารหมาย จ.4 แสดงว่าการปลูกต้นกัญชาดังกล่าว นายโหยคนทำสวนของจำเลยปลูกเอาเองโดยพลการไม่ได้ขออนุญาตจำเลยแต่ประการใด การครอบครองต้นกัญชาดังกล่าวจึงอยู่กับนายโหยผู้ปลูก หาตกอยู่แก่จำเลยไม่โดยไม่จำต้องวินิจฉัยในประเด็นข้ออื่นอีก ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องนั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น'

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา