โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล้นทรัพย์

ทางพิจารณาได้ความว่า พะยานโจทก์ไม่มีเพียงพอที่จะลงโทษ ค. จำเลยฐานปล้นทรัพย์ได้ แต่โจทก์มีพะยานเบิกความว่า ค. จำเลยกับพวกได้นำของกลางไปขาย แล ค. จำเลยได้สร้อยคอของกลางเส้นหนึ่งโดยรู้สึกว่าเปนของที่ได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย

ศาลอุทธรณ์จึงตัดสินลงโทษ ด. จำเลยตาม ม. ๓๒๑ ให้จำคุก ๑ ปี ส่วน ล. จำเลยมีความผิดฐานปล้นทรัพย์ จำคุกตลอดชีวิตกดเสียกึ่งหนึ่งเพราะจำเลยรับสารภาพคงจำคุก ๙ ปี

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา