คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้งสี่ร่วมกันชำระเงินค่ารับเหมาก่อสร้าง ค่าสินจ้าง และค่าเสียหายพร้อมดอกเบี้ยรวมเป็นเงิน 15 ล้านบาทเศษ จำเลยที่ 1 ให้การปฏิเสธความรับผิดขอให้ยกฟ้องและฟ้องแย้งขอให้โจทก์คืนเงินที่รับเกินไป จำเลยที่ 2 และที่ 3 ให้การปฏิเสธความรับผิดจำเลยที่ 4 ขาดนัดยื่นคำให้การ

ก่อนศาลชั้นต้นพิพากษาคดีโจทก์ยื่นคำร้องว่า จำเลยที่ 1มีหนี้สินและถูกเจ้าหนี้ฟ้องหลายคดี ทั้งจำเลยที่ 1 มีรายได้จากการประกอบกิจการโรงแรมเพียงอย่างเดียว หากโจทก์ชนะคดีนี้ก็ยากที่จะบังคับให้จำเลยที่ 1 ชำระหนี้แก่โจทก์ขอให้ไต่สวนและมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีตรวจสอบบัญชีผู้พักและรายได้อื่นของโรงแรมทิพย์ช้างของจำเลยที่ 1 และให้หาผลประโยชน์รายวันของโรงแรมดังกล่าวมาเก็บรักษาในความดูแลของเจ้าพนักงานบังคับคดีจนกว่าได้เงินครบตามที่โจทก์ฟ้อง

ศาลชั้นต้นสั่งคำขอของโจทก์ว่า แม้จะไต่สวนและได้ความตามคำขอของโจทก์ก็ยังไม่มีเหตุเพียงพอที่จะสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีเข้าไปทำการตามคำร้องได้ ให้ยกคำร้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า ที่โจทก์ฎีกาว่าคำขอของโจทก์เป็นคำขอตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา254 (1) นั้น เห็นว่า คำขอดังกล่าวเป็นกรณีที่ขอให้สั่งเจ้าพนักงานบังคับคดีตรวจสอบบัญชีผู้พักและรายได้โรงแรมของจำเลยที่ 1 และนำผลประโยชน์รายวันของโรงแรมมาเก็บรักษา หาใช่ให้ยึดหรืออายัดทรัพย์สินของจำเลยหรือเงิน หรือทรัพย์สินของบุคคลภายนอกซึ่งถึงกำหนดชำระแก่จำเลยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 254 (1) ไม่ ฉะนั้น จึงหาอาจยกเอามาตรา 254 (1) มาปรับสั่งแก่คดีโจทก์ตามที่โจทก์ร้องขอได้ไม่

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา