ได้ความว่า ห.มารดาเด็กชายหญิงผู้เยาว์ทั้ง ๓ คนนี้เป็นหนี้โจทก์อยู่ ครั้น ห.วายชนม์ นายกล่อมจำเลยผู้เป็นตาได้เข้าทำสัญญารับรองใช้หนี้ของ ห.ในนามผู้เยาว์ให้แก่โจทก์

ศาลฎีกาตัดสินว่าคดีนี้เกิดก่อนประมวลแฟ่งบรรพ ๕ และ ๖ ปัญหามีว่านอกจากบิดามารดาแล้วญาติผู้ใหญ่เป็นผู้ปกครองเด็กได้โดยลำพังหรือไม่ กฎหมายที่ใช้บังคับในเรื่องนี้ไม่มีโดยตรงต้องอาศัยเทียบเคียง พ.ร.บ. ออกโฉนดที่ดิน ม.๖๕, ๖๖ กับฎีกาที่ ๓๒๕/๒๔๗๕ ซึ่งต้องถือว่านายกล่อมจำเลยซึ่งเป็นตาหาเป็นผู้ปกครองโดยชอบโดยลำพังได้ไม่ จะต้องร้องขอให้ศาลตั้งเสียก่อน ,อนึ่งคดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้รับผิดในฐานที่นายกล่อมผู้ปกครองได้ทำแทนไปมิได้ฟ้องส่วนตัวนายกล่อมและจะถือว่าเป็นผู้จัดการมฤดกโดยชอบด้วยกฎหมายก็มิได้ เพราะเป็นการจัดการโดยลำพัง เมื่อทายาทคนอื่นมิได้ให้สัตยาบันการกระทำของนายกล่อมก็ไม่ผูกพันทายาทอื่น คือผู้เยาว์เหล่านี้ ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์ชอบแล้ว ยืนตาม.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา