โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกที่ยังไม่ได้ตัวมาฟ้องอีก 1 คนมีอาวุธปืนลูกซองยาว 1 กระบอกติดตัว ได้ร่วมกันลักเครื่องเลื่อยยนต์ 1 เครื่อง ราคา 11,500 บาทของนายแนบ ดอกบัว ซึ่งอยู่ในความครอบครองของนายประดิษฐ์ กิจวิจิตรไปโดยจำเลยใช้อาวุธปืนดังกล่าวและวาจาขู่เข็ญว่าจะยิงนายประดิษฐ์ กิจวิจิตร เพื่อความสะดวกในการลักทรัพย์ พาทรัพย์นั้นไป ให้ยื่นให้และยึดถือทรัพย์นั้นไว้และเพื่อให้พ้นการจับกุม ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,339, 340 ตรี ฯลฯ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83, 339, 340 ตรี ฯลฯ จำคุก 15 ปี ฯลฯ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาได้ความว่านายท่วงนวลจริงพยานโจทก์ซึ่งผู้เสียหายอ้างว่าเป็นผู้ยกเครื่องเลื่อยรายพิพาทให้ผู้เสียหายเพื่อตีใช้หนี้นั้นยังโต้เถียงกรรมสิทธิ์กับจำเลยในเครื่องเลื่อยนี้อยู่ และนายท่วงนวลจริง ว่าได้ให้ผู้เสียหายนำเครื่องเลื่อยไปซ่อมแล้วตนไม่มีเงินค่าซ่อมให้ผู้เสียหายที่ออกไปก่อน จึงมอบเครื่องเลื่อยให้ผู้เสียหายใช้ไปพลางก่อน หาใช่ยกเครื่องเลื่อยให้เป็นกรรมสิทธิ์ของผู้เสียหายเป็นการตีใช้หนี้ไม่ ขณะเกิดเหตุผู้เสียหายไม่ใช่เจ้าของหรือเจ้าของรวมในเครื่องเลื่อยรายพิพาท แต่กลับฟังได้ว่าเป็นของจำเลย ฉะนั้น แม้ข้อเท็จจริงจะเป็นเช่นที่โจทก์นำสืบว่า จำเลยยกปืนจ้องไปทางนายประดิษฐ์ กิจวิจิตร ซึ่งครอบครองเครื่องเลื่อยของจำเลยเป็นทำนองมิให้ขัดขวาง เพราะนายประดิษฐ์ กิจวิจิตรไม่ยอมให้ แล้วจำเลยเอาเครื่องเลื่อยไปเช่นนี้หาเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์ดังโจทก์ฟ้องไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา